طیبه سهیلا ژورنالست و نویسنده در زمینه ادبیات برای کودکان
ما به مناسبت هشتم مارچ خواهان آزادی زنان از محابس کشور میباشیم:
* رهایی زنانی که به جرم فرار از منزل در حبس به سر میبرند
* و حل و فصل هر چه زود تر دوسیه های زنان زندانی در زندان های زنانه کشور
هشتم مارچ روز همبستگی زنان در سراسر جهان مبارک باد، اما....
آقای رییس جمهور سلام.
از زمانی که به خاطر دارم، در کشور ما روز هشتم مارچ به مثابه روز بزرگداشت از مقام زن برگزار شده و زنان با دریافت تحفه درین روز خوشنود شده اند، تا آن جا که امروز بیشتر زنان در افغانستان این روز را به عنوان جشنی ویژۀ زنان پذیرفته اند و در آن به رقص و پیکوبی میپردازند. ترویج عنعنه محافل بزرگداشت سیاست خوبی بود و چون به نفع قدرت های حاکم بود، حتی با تغییر سیستم های حکومتی هم این سیاست در کشور همچنان پا بر جا مانده است. در حالی که شما بهتر از من میدانید که با استناد به تاریخچه این روز هشتم مارچ روز همبستگی زنان و روز طرح مشکلات و در یافت راه حل ها برای بیرون رفت از این مشکلات است.
آقای رییس جمهور!
آوای زنان افغانستان به اساس همان اصل نهادینه در روز هشتم مارچ تقاضای آزادی زنان زندانی از زندان های کشور را دارند، به ویژه رهایی آن زنانی که به جرم فرار از منزل در محبس ها به سر میبرند.
من ضمن جانبداری از در خواست های موجه و انسان دوستانه آوای زنان افغانستان میخواهم چند نکته را با شخص شما در میان بگذارم.
هم اکنون صد ها زن به جرم فرار از منزل در زندان های کشو ر زندانی اند که زندان بادام باغ یکی از آن ها است و زندانیان این محبس در حالت اعتصاب میباشند. اعتصاب کننده گان خواهان
حل و فصل قضایای اتهام ، بهبود وضع زندان و خواهان رهایی آن زندانیانی میباشند که به جرم فرار از منزل زندانی شده اند.
زندان زنانه بادام باغ یکی از زندانهای است که زنان در آن بیشترین مشکلات را دارند. در این زندان 230 زن به دلایل" جرایم اخلاقی" فرار از خانه با 56 طفل یکجا زنده گی مینمایند. یک سوم این زنان کسانی اند که بخاطر خود داری از ازدواج های اجباری و فرار از خشونت خانه های خود را ترک نموده اند. شمار اندکی از این زنان متهم به سرقت و حمل مواد مخدراند و درین میان تنها یک زن متهم به قتل شوهرش است. چون شوهرش را با عروسش در یک بستر یافته است.
جناب رییس جمهور!
آن گونه که بر همگان واضح است در سال2012 در قانون مدنی افغانستان درج شد که فرار دختران از منزل جرم نیست. اما دریغ که در کشور ما هنوز هم قوانین ننوشتۀ متعصبانۀ جامعه زن ستیز مرد سالار بر قوانین مندرج و توشیح شده حاکم است. تلخ است اما باور کنید در محاکم محلی شایع است که از محکمه عالی حکم شفاهی دارند که فرار زنان از خانواده جرم به حساب می آید و مجرم باید زندانی شود. حال که در بالا ترین مرجع قضایی وضع بدین منوال است، وای به حال آن زنان مجبور و مظلومی که با تمام بی پناهی درب ارگان های دیگر را بنا به تقاضایی دق الباب نمایند!
آقای رییس جمهور!
از افراد امین و خانه های امنی که بنا به کمبود جا برای زنان زندانی در نظر گرفته میشود نمیخواهم چیزی بنویسم، اما باور کنید نمیتوان از کودکان این زندانیان نا گفته گذشت.
همه میدانیم کودکان آینده سازان جامعه اند و زندان جای مجرمین و تبهکاران است. پس زنده گی نمودن 56 کودک در زندان و حشر ونشر آن ها با مجرمین یعنی بزرگ شدن 56 انسان تبهکار برای جامعه آینده افغانستان.
جناب رییس جمهور!
در سایۀ عنایت شما در سال روان 650 طالب از زندان بگرام حکم رهایی یافتند و به صفت قابل اعتماد برادر مفتخر شدند! در حالیکه همه میدانیم که آن ها با آن ذهنیت های تاریک و قلب های سخت تر از سنگ شان هرگز برادر افغان های صادق و پاک و خدمتگار وطن شده نمیتوانند. برعکس به فکر قاصر بنده باید 10 برابراین 650 زندانی به تعداد پلیس و نیرو های ملی اضافه شود، زیراکه به تعداد انتهاری ها و انفجار دهنده ها 650 تن دیگر اضافه شده است وبه محلات تجمع اعلام شود که بیشتر مراقب امنیت خود باشند. در حالیکه اگر زنان زندانی متهم به فرار ازمنزل که مطابق قانون مندرج و امضا شده مجرم به حساب نمی آیند، از زندان آزاد شده و با کودکان خود راهیی خانه های خود شوند چند صد خانواده از حالت از هم پاشیدن نجات می یابند و معلوم نیست با حکم آزادی این متهمان بی پناه قلب چه تعداد از نزدیکان و بستگان آن ها شاد میشود.
اما در کنار این متهمان بیگناه بسیار اند زنان زندانیی که مدتهاست در حالت بی سرنوشتی در محابس به سر میبرند ومراجع مسؤول درین زمینه کمترین توجهی ندارند. چرا؟ معلوم نیست! شاید بخاطر این که این متهمین زن اند و در جامعه ما چه گناهی بزرگتر از زن بودن!
آقای رییس جمهور!
در ماه اپریل سال 2013 طی برنامه سفر شما به کشور دنمارک، شماری از افغان های مقیم در دنمارک اقبال دیدار با شما را یافتند. در آن مجلس اشتراک کننده گان از مشکلات شخصی و نگرانی های شان در مورد آینده کشور و به ویژه حضور طالبان گویا برادر،ابراز نظر نمودند. در آن میان
یکی از چراغ های سرخ خطری که با حضور طالبان زنده گی زنان افغانستان را در آینده تهدید خواهد نمود اظهار نگرانی کرد و شخص شما در حضور جمع وعده سپردید که از هیچ نوع تلاش برای حمایت از حقوق زنان دریغ نخواهید نمود.
جناب رییس جمهور! اینک الوعده وفا!
اکنون در آستانه تجلیل از هشتم مارچ با تکیه بر اعتماد سخنان شما، جمع کثیر زنان و در راس آوای زنان افغانستان که از شمار زیاد زنان سرشناس در داخل کشور و بیرون مرز های افغانستان نمایندگی مینماید، از شما تقاضا مینماییم تا حکم رهایی زنان متهم به فرار از خانواده و حکم تخفیف مجازات سایر زنان زندانی در کشوررا به مراجع مسؤول اعطا نمایید و مطمین باشید که از آزادی این زنان هیچ گونه خطری جامعه را تهدید نه نموده بلکه سبب آرامش خاطر و ایجاد حسن نیت در جامعه نسبت به شخص شما خواهد شد.
آقای رییس جمهور!
این پیام در برگیرنده تقاضای صد ها و هزار ها زن افغان در سراسر جهان است، که منتظر دریافت پاسخ مثبت از جانب شما میباشند و بذل توجه به این درخواست بدون تردید بخشی از آن اطمینانی است که من طی دیدار شما درشهر کوپنهاگن کشور دنمارک احساس نمودم و یکبار دیگر خواهان توجه و حمایت شما در مورد زنان استم.
ما به این باوریم که حمایت از زنان حمایت از خانواده است.
No comments:
Post a Comment