عزیزه عنایت
همه درفکرمیهن، میهن است خوار
به هــرسوقتل وغارت کشـته بسیار
زعمــری آفتــاب صلح بــرچیــــد
زکشــوردامنـــش را ای وطــندار:
کشیــده ره، فســاد وظـلــم و بیــداد
به هــرسوی وطن همچون تن مـار
زحــــــق، بـیـنـــوایـــان و یتیمـــان
مجلل، کــاخ کــرده ظالــم اعمــار
هــرآنکه یا فت نـام و زربه غارت
کجــــا دانـــــد زحـــال ملـــتی زار
یکی در فکــرچــوراست وثــروت
دگـــر نالان به هــرســوازپــی کـار
نــــه نـــانــی درمیـــان ســفـــرۀ او
نـــه آتش دراجـــاغ و پـــای دیــوار
مــیـــان کــلبــۀ تــاریک و نمنــاک
تــن لـــرزان وشــب بنشسته بیــدار
بســـوی کــودکـش بـــا یــا یًس بیند
کــه ازفقـــراست زارو سخت بیمـار
کجــا نــالــد زدردی جــانــگدازش؟
تـحمــل میــکنــــد انـــدوه، لاچـــــار
بسـاط فقـر، گستـردنــد بــه هــرســو
که شـــد ملــت بــه دام آن گــرفتـــار
چنـــان دشمن بکــارد تخــم نفـــرت
کـــه افتــد قــوم بـا قومی بـه کشتـار
جـــوانــان وطـــن را دورســازنـــد
زدامـــان وطـــن بــا نــوع کـــردار
بــرای آنکـــه نیـــروی وطــــن را
بســـازنـــد درجهــان آواره و خوار
چــرا در وادی غـفـلــت غنــودیــم؟
که دشمن حاکم است وما چنین خوار
بیــا ای همــوطن با وحدت وسعـی
بســـازیـــم دشمن میهــن نگــونسار
مــن وتـــو تـا نســازیم ملک آبـــاد
نگــردد یک وجــب بــا غیــراعمار
بیــا بــاهـم صــدای وحــدت خویش
رســانیـم تــا فلک بـا رزم و ایثـــار
بلـــرزد تـــا عـــدو از همـــت مـــا
بســـازیم روز او همچـون شبی تـار
همه کارش مخـــدر است وتـــریاک
فـــریبــد صــد تنی بـــا پــول کلـدار
وطــن در پـــرتگـــاه نیستــی اسـت
بیـــا نگــذ شته اکنون کـــارازکـــار
هنـــوزش بــــوی بهبــودی بیـــایـــد
عــدالــت بـــا تــوگردد جاویدان یــار
(عزیزه)کی بـــؤد تـــا بــاز گـــردد؟
وطن سبزوخرم، هــرگـوشــه گلـزار
28/1/2014
No comments:
Post a Comment