مشت گره خورده ی سمت چپ بدن
قلب من است نقشه ی زیبای این وطن
امو و موج های هریرود می تپد
مانند نبض در نفس گرم مرد و زن
با قله های سرکش پامیر و هندوکش
هم قامت است روح بلند غرور من
مردان روزگار به میوند می روند
افراشته ست باز ملالی گل سخن
با گیسوان بافته از حنگل جنوب
با یک مزار ،دشت گل سرخ پیرهن
در کوچه های خسته ی تاریخ می دوم
پیچیده اند گرچه مرا زنده در کفن
از قلب اسیاست که نیضم تپیده است
از عشق مادرم ، غزل و سیب ثانین
92.11.5 کابل
No comments:
Post a Comment