صالحه وهاب واصل
باز فریاد زنی تا آسمان
مُهری شد بر جبهۀ ننگ زمان
مُهری شد بر جبهۀ ننگ زمان
باز دامان زمین شد غرق خون
ازرگ دخت هراتِ باستان
بازبگرفت دیو وحشت از ستم
بینی و لب های این معصوم نشان
غرق خون افتاده روی فرش خاک
بیخود از ضرب ستم بر جسم و جان
زهره مُرد از غم به دامان فلک
ماه از وهم خشونت شد نهان
باز از چشم فلک خون میچکد
تا «ستاره» میکشد از دل فغان
باز دست نامرادی ها فشرد
یک گلوی دیگراز جنس زنان
باز رسم زن ستیزی تازه شد
باز وحشت شد ز فرسنگ ها عیان
باز نام دُخت افغان در جهان
شد سیاه مشق خط قربانیان
بسکه سوزد رگ رگم گویم همین
«واهِبا» قهر خدا بر جان شان
No comments:
Post a Comment