آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Sunday, July 15, 2012

بهار جنبش زنان در کشورهای عربی

سحر خمیس
برگردان: بنفشه رنجی
بنفشه رنجی- سحر خمیس، استاد دانشگاه مریلند ایالت متحده آمریکا و کارشناس مسائل رسانه در منطقه خاورمیانه و عرب است. 
اوهمچنین شمار زیادی مقاله و کتاب در زمینه‌ زنان، خاورمیانه و رسانه در کارنامه خود دارد. علاوه بر اینها، او جوایز علمی و حرفه‌ای بسیاری را از آن خود کرده است. سحر خمیس در مقاله زیر به نقش زنان در قیام‌های مردمی در کشورهای عربی و همچنین آینده جنبش فمینیسم عربی و زنان عرب می‌پردازد. 
او به دو اردوگاه متفاوت در میان فعالان زن اشاره می‌کند: اردوگاه اول، شامل نسل جوان‌تری از فعالان هستند که حقوق زنان را بخشی از مسئله‌ بزرگ حقوق بشر می‌دانند و گروه دوم، فعالان قدیمی‌تر هستند که معتقدند اگر به مسائل زنان به طور مجزا پرداخته نشود، دستاوردهایی که تا به حال در این زمینه حاصل شده از دست خواهد رفت. 
نویسنده خود موضعی میان این دو موضع دارد و معتقد است حضور و مبارزه‌ زنان در فضای مجازی و دنیای واقعی، صرف نظر از واکنش‌های جوامع یادشده به چند و چون مبارزه‌، گامی رو به جلو برای جنبش فمینیسم عربی است. مقاله او را می‌خوانیم:  
سحر خمیس - بسیاری از منتقدان سیاسی، انتخاب توکل کرمان برای نوبل صلح ۲۰۱۱ را علامت مثبتی هم برای بهار عربی و هم برای نقش ویژه‌ای می‌دانند که زنان در آن ایفا کردند. 
توکل کرمان، شناخته شده به عنوان مادر انقلاب در یمن، سمبلی بوده است برای هزاران زن که در کشورهای عربی به خیابان‌ها هجوم آوردند، زندگی خود را به خطر انداختند و خود را در معرض آسیب قرار دادند تا شان، آزادی و دموکراسی طلب کنند. ناظران این موج وسیع انقلاب سیاسی نمی‌توانند کمکی به این امر کنند، اما شاهد نقش آشکار و قابل توجهی هستند که زنان در آن بازی می‌کنند؛ از پیر و جوان تا مسلمان و مسیحی، محافظه‌کار مذهبی و لیبرال، با حجاب و بی‌حجاب و ثروتمند و فقیر. این طیف از زنان نشانگر زمان جدیدی برای اتحاد و همبستگی، پیوستگی، تساوی‌طلبی و پایه‌های جنبشی هستند که برای پشتیبانی آن بیرون آمدند. 
با این وجود، این زمان طلایی برای اتحاد در مبارزه که منجر به تغییر سیاسی واقعی در برخی کشورهای عربی نظیر تونس، مصر و لیبی و تغییری که اکنون در حال انجام شدن در دیگر کشورها نظیر سوریه، یمن و بحرین است، توسط کسانی دنبال شده است که در مورد اقدامات آینده، سمت و سوی تغییر سیاسی و اصلاح دموکراتیک اختلاف دارند. مسئله‌ حقوق و نقشی که زنان می‌توانند در بازسازی کشورشان و شکل‌دهی آینده‌شان ایفا کنند کلیدی برای قسمتی از این بحث است. اختلاف‌های زیادی در کشورهایی مانند مصر بر سر معانی بالقوه‌ای وجود دارد که بهار عربی برای آینده‌ جنبش‌های فمینیستی عربی و دستاوردهای مورد انتظار برای زنان عرب در سطح کلان خواهد داشت. 
فعالان پیر و جوان حوزه مسائل زنان
 در یک سو افراد خوشبینی وجود دارند که بر جهش زنان عرب و عزم آنها برای تغییر حساب می‌کنند و آنها را بهترین محافظ برای هر نوع واکنش شدید علیه حقوق زنان در نظر می‌گیرند. این اردوگاه به طور کل از فعالان جوان حوزه مسائل زنان، کسانی که حقوق زنان را به عنوان یک جزء از مسئله بزرگ‌تری به نام حقوق بشر می‌دانند، تشکیل شده است.
نواره نجم، فعال سیاسی مصری: "حقوق زنان باید در قالب بزرگ‌تر حقوق بشر چهارچوب‌سازی شود. به تعبیر دیگر، زنان عرب تنها زمانی از حق کامل خود به عنوان شهروند بهره می‌برند که همه شهروندان صرف نظر از جنسیت حقوق‌شان تضمین شده باشد.""تسلیمی برای درخواست آزادی، دموکراسی و حقوق بشر در جهان عرب وجود ندارد و همچنین زمانی که نوبت به درخواست برای حقوق زنان، نمایندگی سیاسی و مشارکت برابر در تمام امور زندگی می‌شود، تسلیمی در کار نیست." این از سخنان نواره نجم، فعال سیاسی مشهور مصری و وبلاگ‌نویسی بود که نقشی برجسته در فضای مجازی و واقعی در انقلاب مصر ایفا کرد. نواره نجم اضافه می‌کند: "با این وجود، حقوق زنان باید در قالب بزرگ‌تر حقوق بشر چهارچوب‌سازی شود. به تعبیر دیگر، زنان عرب تنها زمانی از حق کامل خود به عنوان شهروند بهره می‌برند که همه شهروندان صرف نظر از جنسیت حقوق‌شان تضمین شده باشد."دیگر فعال سیاسی جوان مصری، دالیا زیاده، کسی که علاقه خود را به کسب مقام ریاست جمهوری آینده‌ مصر اعلام کرده است – البته زمانی که چهل ساله شود؛ یعنی به سن قانونی برای کسب این مقام برسد- با این عقیده موافق است. این زنان جوان، زنده بودن نسل جدیدی از فعالان زن را بازتاب می‌دهند؛ کسانی که محدودیتی برای دستاوردهای زنان در جهان عربی نمی‌بینند که به سرعت در حال تغییر است.در سوی دیگر، کسانی وجود دارند که کمتر خوش‌بین هستند. این اردوگاه به طور کل از نسل قدیمی‌تر تشکیل شده است و کسانی را شامل می‌شود که ترجیح می‌دهند حقوق زنان را خارج و به عنوان مسئله‌ای جدا در نظر گیرند که باید برجسته شود و برای آن جدا از درخواست برای اصلاح سیاسی و دموکراسی‌سازی در منطقه مبارزه شود.
 زنان و بازگشت به عرصه خصوصی و خانگی
 زمانی که فمینیست مشهور، نوال السعداوی برای تلاش برای برانگیختن آگاهی نسبت به ضرورت وجود یک مبارزه موازی برای حقوق زنان در مصر به میدان تحریر رفت، حرکت او توسط بسیاری از مردم حاضر در میدان که این مسئله را بی مورد و یا نا به هنگام می‌دانستند مورد استقبال قرار نگرفت.
 شمار زیادی از زیادی از زنان در بسیاری از جوامع محافظه‌کار عرب مانند یمن و به مقدار کمتری بحرین برای ماه‌های متوالی در موقعیت‌های تهدیدآمیز و خطرناک گرد هم آمدند و این دوره‌ای جدید در تاریخ فمینیسم در این منطقه را نشان می‌دهد.
یکی از زنانی که این موضعگیری را نمایندگی می‌کند، سمیه صادق، روزنامه‌نگار مجله رز الیوسف است. او به اتفاق‌هایی مانند راهپیمایی ناموفق روز جهانی زن در میدان تحریر در مارس ۲۰۱۱ اشاره می‌کند: "این راهپیمایی که قرار بود میلیون‌ها زن را برای گردهمایی برای حقوق زنان جذب کند، تنها توانست پانصد زن را در میدان جمع کند. بسیاری از مردان بر آنها فریاد زدند و به آنها گفتند: به آشپزخانه بازگردید."
 او همچنین به تعداد زنانی که خود را برای آخرین انتخابات پارلمانی حکومت مبارک نامزد کردند اشاره و اضافه می‌کند: "این نشانه‌ای دلگرم‌کننده نیست. ما احتیاج داریم زنان پویای بیشتری را برای انتخابات و نامزد شدن برای تغییرات سیاسی در مصر ببینیم و نه تعداد کمتری." زنانی که این موضع را تایید می‌کنند به طور کل برای پیشرفت زنان و دستاوردهای آنان بعد از موفقیت یک انقلاب و یا گذار به یک دوره سیاسی جدید می‌ترسند و نگران هستند که که موجودیت زنان از عرصه عمومی، مشارکت سیاسی و امکان دیده شدن در جامعه کنار گذاشته شود و زنان مجبور شوند به عرصه خصوصی و خانگی بازگردند.
 زمانی که نوبت به پیش بینی آینده محتمل جنبش‌های فمینیستی در این بخش از جهان می‌شود معقول خواهد بود که با احتیاط، حدی میانی از خوشبینی اتخاذ شود که تصویر کلی با تمام چالش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و ابهام‌های آن علاوه بر پیشرفت‌ها و پیروز‌ی‌های بی‌سابقه در حمایت از حقوق بشر و آزادی سیاسی در این منطقه‌ به سرعت در حال تغییر در نظر گیرد.
 شمار زیادی از زیادی از زنان در بسیاری از جوامع محافظه‌کار عرب مانند یمن و به مقدار کمتری بحرین برای ماه‌های متوالی در موقعیت‌های تهدیدآمیز و خطرناک گرد هم آمدند و این دوره‌ای جدید در تاریخ فمینیسم در این منطقه را نشان می‌دهد. این به این معنا نیست که اگر قیام‌های مشهور در این کشورها پیروز شوند به طور خودکار آنها به تبعیض‌ها، نابرابری‌ها و ناعدالتی‌ها نسبت به زنان پایان می‌دهند. بلکه، این به این معناست که زنان عرب امروزه بیشتر خواهان مبارزه‌ آشکارا و شجاعانه برای حقوق‌شان هستند و بیشتر قادرند از خودشان در مقابل اقدامات منفی دفاع کنند.
  فعالیت‌های سیاسی زنان عرب در اینترنت و جهان واقعی در طول ماه‌های اخیر فصل جدیدی از تاریخ فمینیسم عربی را رقم زده است. هنگامی که هیچ بازگشت به عقبی در تاریخ سیاسی این ناحیه نباشد، می‌توان پیش‌بینی کرد که هیچ بازگشت به عقبی هم برای فمینیست‌های عرب وجود ندارد. آنها راه را به سوی آزادی شناخته‌اند و مصمم هستند تا در آن قدم بگذارند. لازم است گفته شود که بهار فمینیست‌های عرب هنوز در جریان است.
رادیو زمانه

نهاد های حقوق بشر از بدتر شدن وضعیت زنان افغانستان; ابراز نگرانی کردند


24.04.1391 رادیو آزادی
کمسیون حقوق بشر افغانستان و نهاد های فعال زن کشته شدن رییس امور زنان ولایت لغمان را به شدت تقبیح کرده و خواهان مجازات عاملان این حادثه شده اند.
در حالی که حکومت افغانستان نگرانی ها مبنی بر افزایش خشونت ها پس از سال 2014 میلادی را رد می کند، اما نهاد های حقوق بشر و زنان از بدتر شدن وضعیت روز افزون زنان در کشور ابراز نگرانی کرده اند.
این نگرانی ها پس از آن مطرح شده است که به روز جمعه حنیفه صافی رییس امور زنان ولایت لغمان در نتیجه انفجار ماین در آن ولایت کشته شد.
کمسیون مستقل حقوق بشر کشته شدن خانم صافی را به شدت تقبیح کرده و از مقامات عدلی و قضایی کشور خواهان مجازات عاملین این حادثه شده است.
ثریا صبحرنگ مسوول حمایت از زنان در این کمسیون به روز شنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت:
« بخاطر اینکه جامعهء بین المللی بر تعهدات که در قبال حقوق بشر و زنان افغانستان دارد به حکومت افغانستان پیش شرط های داشته است. دولت افغانستان باید این پیش شرط ها را در نظر داشته باشد، در غیر آن اگر به چنین بی عدالتی ها مبارزه نکند این مساله سبب خواهد شد تا نگرانی های که زنان افغانستان و فعالان حقوق بشر پس از سال 2014 میلادی دارند، واقعاً تحقق پیدا کند.»
حقوق بشر افغانستان در حالی در مورد آینده زنان پس از سال 2014 نگران است که چند روز پیش شماری از فعالان حقوق بشر و نهاد های دفاع زنان طی راه پیمایی خواهان عدالت برای زنان شدند.
در عین حال مسوولان اجتماع زنان افغانستان هم چنان با اشاره به کشته شدن رییس امور زنان ولایت لغمان، نگرانی های شدید شان را به خاطر افزایش خشونت علیه زنان ابراز کرده اند.
فتانه گیلانی رییس اجتماع زنان افغانستان می گوید:
« نکته که بسیار مهم است کشته شدن زنان افغان می باشد، متاسفانه دیروز اطلاع یافتیم یکی از خواهران ما بنام حنیفه صافی نماینده امور زنان در ولایت که در موتر اش ماین جابجا شده بود، کشته شد.
روح اش شاد بوده و این قتل را ما محکوم می کنیم و باید واضح شود که در عقب این قتل چی انگیزه وجود داشته است.»

با وجود نگرانی ها از افزایش خشونت ها علیه زنان پس از سال 2014، شماری از مردم از بدتر شدن وضعیت امنیتی در این کشور پس از خروج نیروهای بین المللی نیز ابراز نگرانی کرده اند.
اما مقام های حکومت افغانستان و ایالات متحده امریکا می گویند که پس از سال 2014 میلادی وضعیت امنیتی در افغانستان با هیچ مشکل مواجه نخواهد شد.

حکم اعدام یک زن توسط طالبان به علت پیوستن همسرش به روند صلح

تاريخ خبر : [ 1391-04-24 ] شماره خبر : 10843 آژانس خبرگزاری افغان ایرکا
طالبان می خواستند تا یک زن دیگر را نیز با هفت کودکش در شهرستان شینوار غوربند ولایت پروان به قتل برسانند. والی پروان با بیان این مطلب می گوید که طالبان این زن را با کودکانش به علت اینکه شوهرش به روند صلح پیوسته بود تصمیم گرفته بودند تا اعدامش کنند. این بانو به همراه کودکانش گفته می شود که طالبان حکم اعدام صحرایی آن ها را نیز در شهرستان شینوار غوربند ولایت پروان صادر کرده بود. به گفته ی این بانو به علتی که وی باردار بود طالبان چند روز تا تولد شدن طفلش به وی فرصت داده بود. اما آنان با استفاده از این فرصت با همکاری مقام های محلی و پولیس محلی موفق به فرار شدند. این بانو می افزاید که تنها جرم وی با کودکانش این بود که شوهرش به پروسه ی صلح پیوسته بود. در حالی که پیش از این طالبان با پخش خبرنامه ای اعدام یک زن را در شهرستان شینوار غوربند ولایت پروان از سوی این گروه رد کرده و گفته اند که این زن از سوی باشندگان محل اعدام شده است. اما والی پروان می گوید که این شهرستان از سال 1385هجری خورشیدی در اداره ی طالبان است و این زن را نیز طالبان اعدام کرده اند. این گفته ها در حالی ابراز می شوند که به تازگی یک زن در یک دادگاه صحرایی با شلیک گلوله به قتل می رسد. والی پروان تکرار اینگونه رویدادها رابرای این ولایت بسیار خطرناک می داند و خواهان جلوگیری اینگونه رویدادها است.