24.03.1391
بد دادن دختران در افغانستان یکی از عنعنات ناپسند و انواع خشونت در برابر دختران و زنان در این کشور به حساب می آید. سکینه 5 سال داشت که به گفته خودش پانزده سال قبل در مقابل جرم برادرش به یک مرد 65 ساله که تفاوت سنی آنها 60 سال است به بد داده شد.
خانم سکینه که فعلاً 20 سال دارد می گوید، برادر اش خانم پسر کاکایش را از منزل اش فرار داده بود و باالاخره وی قربانی این عمل نادرست برادرش گردیده و به بد داده شد. سکینه به خاطر فرار از خانه مدت شش سال را در زندان سپری نموده و حالا در یکی از خانه های امن در کابل به سر می برد.
او در صحبت با رادیو آزادی در مورد چگونگی بد دادنش بیشتر قصه کرد:
«مشکل همین بود که من مادر نداشتم، مادر اندر و برادر اندر داشتم زمانی که 5 سال داشتم برادر اندرم خانم پسر کاکایم را فرار داد در بدل همان جرم برادرم، پدرم مرا به مرد 65 ساله به بد داد او حالا 80 ساله است.»
مساله بد دادن در افغانستان از سالها به اینسو در این کشور مروج است. به اساس معلومات ارایه شده از سوی کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، میزان بد دادن دختران در این کشور افزایش یافته است. پروین رحیمی مسوول بخش حمایت و انکشاف کمسیون مستقل حقوق بشر گفت، بد دادن دختران نه تنها در ولایات دور دست بلکه در ولسوالی های کابل نیز ازدیاد پیدا کرده است.
خانم رحیمی در ادامه گفت:
«هر اندازه که نا امنی باشد هر قدر که فاصله دولت از مردم بیشتر شود و دسترسی مردم به ارگانهای عدلی و قضای کمتر شود ما شاید افزایش قضایای بد دادن خواهیم بود، متاسفانه قضایای بد دادن در سرتاسر افغانستان است حتی ما گفته می توانیم در ولسوالی های کابل قضایای بد دادن وجود دارد و قضیه بد دادن را کسی فیصله می نماید که متاسفانه در چوکی های بلند دولتی هستند در حالی که هم قانون جزای افغانستان و هم قانون منع خشونت علیه زنان در این رابطه موقف بسیار جدی گرفته است.»
به گفته وی، دختران اکثراً به خاطر قضایای چون قتل، تجاوز جنسی و حتی فرار از منزل که از سوی اقارب شان صورت می گیرد به بد داده می شوند. به گفته خانم سکینه، زمانی که 10 سال داشت شب عروسی اش از خانه فرار نموده و به خانه مامای خود پناه برد اما مامای سکینه وی را به عقد نکاح پسر خود در آورد.
اینکه مامای وی چرا سکینه را به پسر خود نکاح نمود، سکینه گفت:
«زمانی که دانستم از همانجا فرار کردم ساعت نو شب از خانه بیرون شدم و ساعت هفت صبح خانه مامایم رسیدم، مامایم سه روز مرا نگاه کرد و بعد از آن گفت که تو را اگر پدرت پیدا کند یا می کشد یا به همان مرد 65 ساله می دهد به همین دلیل مرا به پسر ماما خود نکاح کرد. بعداً از آنجا فرار نمودیم.»
خانواده شوهر و پدر سکینه بعد از سه و نیم سال به خاطر فرار سکینه به نهاد های عدلی و قضای مراجعه کرده و تلاش کردند تا سکینه به جرم فرار از منزل زندانی شود. سکینه 20 ساله پس از مجازات به حبس در زندان صاحب فرزند می شود.
این خانم بیشتر در این مورد گفت:
«سه و نیم سال با پسر مامایم در فرار بودم بعد از سه و نیم سال پدرم ما را تعقیب کرد. حالا یک پسر 9 ماهه دارم و در زندان تولد شده، وقتی که مرا پیدا کردند، زندانی نمودند دو ماه بعد از زندانی شدن من شوهرم را هم پیدا نموده زندانی کردند شوهرم به 10 سال حبس محکوم شده و من به دو سال زندان محکوم شدم.»
سکینه اکنون از زندان رها شده و در یکی از خانه های امن در کابل با پسر خود زندگی می نماید. این تنها سکینه نیست که به بد داده شده است بلکه هزاران زنی دیگر نیز موجود اند که قربانی اعمال ناشایست مردان شده و به بد داده شده اند. اما کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید، آمار دقیق از قضایای بد دادن دختران را در اختیار ندارد.
اینکه قربانیان قضایایی بد برای رسیده گی به مشکلات شان چرا به نهاد های عدلی و قضایی مراجعه کرده نمی توانند، خانم رحیمی پاسخ می دهد:
«یک دختر که به بد داده می شود او کی است او کسی است که به اجبار نکاح می شود در مقابل یک عمل جرمی به بد داده می شود با قیودات بسیار جدی مواجه می شوند حتی اجازه رفتن به خانه پدر خود را نمی داشته باشند. وقتی که افراد ریش سفید و افرادی که توقع حل یک مشکل از آنها برده می شود در یک جرگه فیصله می نمایند دختر را به بد می دهند بعد از آن او دختر به کی اعتماد کند کی همرای او کمک می کند که دست او را بگیرد و نزد حکومت ببرد.»
زنان در افغانستان همواره مورد خشونت های مختلف قرار می گیرند. آنان در سه دهه اخیر از هر نوع حقوق سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی بی بهره مانده اند. با آنکه در 10 سال گذشته وزارت امور زنان افغانستان، کمسیون مستقل حقوق بشر و نهاد های مدافع حقوق زن تلاش های را در زمینه بهبود وضعیت زنان در این کشور به خرچ داده اند، زنان در افغانستان هنوز هم با مشکلات گوناگون مواجه اند. رادیوآزادی
خانم سکینه که فعلاً 20 سال دارد می گوید، برادر اش خانم پسر کاکایش را از منزل اش فرار داده بود و باالاخره وی قربانی این عمل نادرست برادرش گردیده و به بد داده شد. سکینه به خاطر فرار از خانه مدت شش سال را در زندان سپری نموده و حالا در یکی از خانه های امن در کابل به سر می برد.
او در صحبت با رادیو آزادی در مورد چگونگی بد دادنش بیشتر قصه کرد:
«مشکل همین بود که من مادر نداشتم، مادر اندر و برادر اندر داشتم زمانی که 5 سال داشتم برادر اندرم خانم پسر کاکایم را فرار داد در بدل همان جرم برادرم، پدرم مرا به مرد 65 ساله به بد داد او حالا 80 ساله است.»
مساله بد دادن در افغانستان از سالها به اینسو در این کشور مروج است. به اساس معلومات ارایه شده از سوی کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، میزان بد دادن دختران در این کشور افزایش یافته است. پروین رحیمی مسوول بخش حمایت و انکشاف کمسیون مستقل حقوق بشر گفت، بد دادن دختران نه تنها در ولایات دور دست بلکه در ولسوالی های کابل نیز ازدیاد پیدا کرده است.
خانم رحیمی در ادامه گفت:
«هر اندازه که نا امنی باشد هر قدر که فاصله دولت از مردم بیشتر شود و دسترسی مردم به ارگانهای عدلی و قضای کمتر شود ما شاید افزایش قضایای بد دادن خواهیم بود، متاسفانه قضایای بد دادن در سرتاسر افغانستان است حتی ما گفته می توانیم در ولسوالی های کابل قضایای بد دادن وجود دارد و قضیه بد دادن را کسی فیصله می نماید که متاسفانه در چوکی های بلند دولتی هستند در حالی که هم قانون جزای افغانستان و هم قانون منع خشونت علیه زنان در این رابطه موقف بسیار جدی گرفته است.»
به گفته وی، دختران اکثراً به خاطر قضایای چون قتل، تجاوز جنسی و حتی فرار از منزل که از سوی اقارب شان صورت می گیرد به بد داده می شوند. به گفته خانم سکینه، زمانی که 10 سال داشت شب عروسی اش از خانه فرار نموده و به خانه مامای خود پناه برد اما مامای سکینه وی را به عقد نکاح پسر خود در آورد.
اینکه مامای وی چرا سکینه را به پسر خود نکاح نمود، سکینه گفت:
«زمانی که دانستم از همانجا فرار کردم ساعت نو شب از خانه بیرون شدم و ساعت هفت صبح خانه مامایم رسیدم، مامایم سه روز مرا نگاه کرد و بعد از آن گفت که تو را اگر پدرت پیدا کند یا می کشد یا به همان مرد 65 ساله می دهد به همین دلیل مرا به پسر ماما خود نکاح کرد. بعداً از آنجا فرار نمودیم.»
خانواده شوهر و پدر سکینه بعد از سه و نیم سال به خاطر فرار سکینه به نهاد های عدلی و قضای مراجعه کرده و تلاش کردند تا سکینه به جرم فرار از منزل زندانی شود. سکینه 20 ساله پس از مجازات به حبس در زندان صاحب فرزند می شود.
این خانم بیشتر در این مورد گفت:
«سه و نیم سال با پسر مامایم در فرار بودم بعد از سه و نیم سال پدرم ما را تعقیب کرد. حالا یک پسر 9 ماهه دارم و در زندان تولد شده، وقتی که مرا پیدا کردند، زندانی نمودند دو ماه بعد از زندانی شدن من شوهرم را هم پیدا نموده زندانی کردند شوهرم به 10 سال حبس محکوم شده و من به دو سال زندان محکوم شدم.»
سکینه اکنون از زندان رها شده و در یکی از خانه های امن در کابل با پسر خود زندگی می نماید. این تنها سکینه نیست که به بد داده شده است بلکه هزاران زنی دیگر نیز موجود اند که قربانی اعمال ناشایست مردان شده و به بد داده شده اند. اما کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید، آمار دقیق از قضایای بد دادن دختران را در اختیار ندارد.
اینکه قربانیان قضایایی بد برای رسیده گی به مشکلات شان چرا به نهاد های عدلی و قضایی مراجعه کرده نمی توانند، خانم رحیمی پاسخ می دهد:
«یک دختر که به بد داده می شود او کی است او کسی است که به اجبار نکاح می شود در مقابل یک عمل جرمی به بد داده می شود با قیودات بسیار جدی مواجه می شوند حتی اجازه رفتن به خانه پدر خود را نمی داشته باشند. وقتی که افراد ریش سفید و افرادی که توقع حل یک مشکل از آنها برده می شود در یک جرگه فیصله می نمایند دختر را به بد می دهند بعد از آن او دختر به کی اعتماد کند کی همرای او کمک می کند که دست او را بگیرد و نزد حکومت ببرد.»
زنان در افغانستان همواره مورد خشونت های مختلف قرار می گیرند. آنان در سه دهه اخیر از هر نوع حقوق سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی بی بهره مانده اند. با آنکه در 10 سال گذشته وزارت امور زنان افغانستان، کمسیون مستقل حقوق بشر و نهاد های مدافع حقوق زن تلاش های را در زمینه بهبود وضعیت زنان در این کشور به خرچ داده اند، زنان در افغانستان هنوز هم با مشکلات گوناگون مواجه اند. رادیوآزادی