زنان پولیس افغان با چی مشکلاتی مواجه اند؟
28.01.1391 رادیو آزادی
پس از سقوط رژیم طالبان شماری از دختران و زنان در افغانستان علاقمند کار کردن در صفوف پولیس این کشور شدند. یکی از این دختران زهره دولت زی است. زهره 25 سال دارد و از چهار سال به این سو به حیث پولیس در وزارت داخله افغانستان کار می کند.
از زهره که در ریاست جندر و حقوق بشر و اطفال وزارت داخله مصروف کار است پرسیدم، که چی وقت علاقمند شد تا به عنوان پولیس در وزارت داخله کار کند؟
«من در فامیلی پرورش یافته ام که پدرم پولیس است، زمانی که در کودکی یونیفورم پدرم را می دیدم و مسایل تشریفاتی مانند رسم و گذشت را می دیدم علاقمند شدم که باید در آینده پولیس شوم. زمانی که این مساله را در خانه مطرح کردم خوشبختانه با کدام مخالفت مواجه نشدم وعکس العمل نیز منفی نبود بلکه استقبال گرمی صورت گرفت.»
زهره همه روزه صبح وقت با پوشیدن لباس پولیس، خانه را ترک می کند و به سوی دفتر کار اش می رود. ممکن در آن روز اتفاقی بیفتد، که زهره مجبور به مقابله با آن رویداد باشد. اما خانم دولت زی می گوید، که پوشیدن لباس پولیس برای وی جرئت مقابله به هر نوع حادثه را می دهد.
«زمانی که انسان این یونیفورم را می پوشد، این لباس برای انسان روحیهء قوی می دهد، انسان را وادار می سازد که بپذیرد که تو قوی هستی و تو می توانی که از وطنت دفاع کنی. وقتی که من لباس پولیس را می پوشم به خود افتخار می کنم، چون قانون به هر کس اجازه نمی دهد که این یونیفورم را بپوشد، اولین باری که این یونیفورم را پوشیدم فکر می کردم که به آروزی دیرینه ام رسیده ام.»
زهره قد و قامت بلند دارد، و وقتی لباس پولیس به تن می کند، زیبایی اش بیشتر می شود. اما در جامعه یی سنتی مثل افغانستان آیا پولیس شدن برای یک زن کار ساده است؟ آیا یک زن پولیس وظایفی را که یک مرد پولیس اجرا می کند، انجام داده می تواند؟ گذشته از این پرسش ها، یک زن پولیس با چه مشکلاتی رو به روست؟
زهره به این سوالات پاسخ داده است:
«خانم هایی که در صفوف پولیس کار می کنند، با مشکلاتی رو به رو اند. مثلاً ترفیعات بعضی از زنان پولیس اجرا نمی شوند، برخی ها هم وسایلی برای رفت و برگشت ندارند و پولیس هایی هم هستند که محلی برای بود و باش ندارند. مرد پولیس هم فعلاً در جامعه با مشکلاتی رو به رو است، افکار و مفکوره جامعه ما تا هنوز به آن اندازه رشد نکرده است، که یک زن را برابر به خود قبول کنند.»
در افغانستان گاهی اوقات زنان با مشکلاتی بر می خوردند، که مجبور به ترک وظیفه می شوند. ازدواج، تولد نوزاد، رسم و رواج های مختلف میان خانواده ها از عواملی هستند، که در برخی موارد زنان را وا می دارند تا مسلک اصلی شان را رها کنند و یا مسلکی را انتخاب کنند که اجرای آن زمان اندکی را در بر می گیرد. اما زهره دولت زی به این امر معتقد نیست.
در همین مورد از زهره سوال کردم:
«اگر گاهی کسی از خودت بخواهد که این مسلک را رها کن و آن شخص عزیزترین فرد در زنده گی ات باشد، آیا این مسلک را ترک گفته می توانی؟ زمانی که یک فرد مسلکی را انتخاب می کند، وقتی موفق شده می تواند که اطرافیانش با وی هم نظر و موافق باشند، در صورتی که این خواهش از من شود من به هیچ عنوانی مسلکم را ترک نمی کنم.
زهره دولت زی حالا در یکی از پوهنتون ها در کابل در رشته حقوق آموزش می بیند. او آموزشی های کوتاه مدت مسلکی را در بخش پولیس فرا گرفته است. گفته می شود، پولیس شدن در افغانستان نیاز به صحت خوب و قد و قامت بلند دارد، اما به خاطر کمبود پولیس زن در این کشور،زنان از این امرمستثنا اند.
به اساس گزارش ها، در حال حاضر وزارت امور داخله در بخش های سرحدی، نظم عامه، قطعه خاص و واکنش سریع پولیس دارد، که در شماری از این بخش ها پولیس های زن نیز کار می کنند.
از زهره که در ریاست جندر و حقوق بشر و اطفال وزارت داخله مصروف کار است پرسیدم، که چی وقت علاقمند شد تا به عنوان پولیس در وزارت داخله کار کند؟
«من در فامیلی پرورش یافته ام که پدرم پولیس است، زمانی که در کودکی یونیفورم پدرم را می دیدم و مسایل تشریفاتی مانند رسم و گذشت را می دیدم علاقمند شدم که باید در آینده پولیس شوم. زمانی که این مساله را در خانه مطرح کردم خوشبختانه با کدام مخالفت مواجه نشدم وعکس العمل نیز منفی نبود بلکه استقبال گرمی صورت گرفت.»
زهره همه روزه صبح وقت با پوشیدن لباس پولیس، خانه را ترک می کند و به سوی دفتر کار اش می رود. ممکن در آن روز اتفاقی بیفتد، که زهره مجبور به مقابله با آن رویداد باشد. اما خانم دولت زی می گوید، که پوشیدن لباس پولیس برای وی جرئت مقابله به هر نوع حادثه را می دهد.
«زمانی که انسان این یونیفورم را می پوشد، این لباس برای انسان روحیهء قوی می دهد، انسان را وادار می سازد که بپذیرد که تو قوی هستی و تو می توانی که از وطنت دفاع کنی. وقتی که من لباس پولیس را می پوشم به خود افتخار می کنم، چون قانون به هر کس اجازه نمی دهد که این یونیفورم را بپوشد، اولین باری که این یونیفورم را پوشیدم فکر می کردم که به آروزی دیرینه ام رسیده ام.»
زهره قد و قامت بلند دارد، و وقتی لباس پولیس به تن می کند، زیبایی اش بیشتر می شود. اما در جامعه یی سنتی مثل افغانستان آیا پولیس شدن برای یک زن کار ساده است؟ آیا یک زن پولیس وظایفی را که یک مرد پولیس اجرا می کند، انجام داده می تواند؟ گذشته از این پرسش ها، یک زن پولیس با چه مشکلاتی رو به روست؟
زهره به این سوالات پاسخ داده است:
«خانم هایی که در صفوف پولیس کار می کنند، با مشکلاتی رو به رو اند. مثلاً ترفیعات بعضی از زنان پولیس اجرا نمی شوند، برخی ها هم وسایلی برای رفت و برگشت ندارند و پولیس هایی هم هستند که محلی برای بود و باش ندارند. مرد پولیس هم فعلاً در جامعه با مشکلاتی رو به رو است، افکار و مفکوره جامعه ما تا هنوز به آن اندازه رشد نکرده است، که یک زن را برابر به خود قبول کنند.»
در افغانستان گاهی اوقات زنان با مشکلاتی بر می خوردند، که مجبور به ترک وظیفه می شوند. ازدواج، تولد نوزاد، رسم و رواج های مختلف میان خانواده ها از عواملی هستند، که در برخی موارد زنان را وا می دارند تا مسلک اصلی شان را رها کنند و یا مسلکی را انتخاب کنند که اجرای آن زمان اندکی را در بر می گیرد. اما زهره دولت زی به این امر معتقد نیست.
در همین مورد از زهره سوال کردم:
«اگر گاهی کسی از خودت بخواهد که این مسلک را رها کن و آن شخص عزیزترین فرد در زنده گی ات باشد، آیا این مسلک را ترک گفته می توانی؟ زمانی که یک فرد مسلکی را انتخاب می کند، وقتی موفق شده می تواند که اطرافیانش با وی هم نظر و موافق باشند، در صورتی که این خواهش از من شود من به هیچ عنوانی مسلکم را ترک نمی کنم.
زهره دولت زی حالا در یکی از پوهنتون ها در کابل در رشته حقوق آموزش می بیند. او آموزشی های کوتاه مدت مسلکی را در بخش پولیس فرا گرفته است. گفته می شود، پولیس شدن در افغانستان نیاز به صحت خوب و قد و قامت بلند دارد، اما به خاطر کمبود پولیس زن در این کشور،زنان از این امرمستثنا اند.
به اساس گزارش ها، در حال حاضر وزارت امور داخله در بخش های سرحدی، نظم عامه، قطعه خاص و واکنش سریع پولیس دارد، که در شماری از این بخش ها پولیس های زن نیز کار می کنند.