آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Thursday, March 8, 2012

سیر تاریخی روز هشتم مارچ


نجیبه آرش
روز هشتم مارچ ،به پاس مبارزات قهرمانانه زنان علیه ظلم و استبداد ، بی عدالتی و نابرابری  آ نان د ر اجتماع و خانواد  به  دست آ مدهه درین روز بایست از موفقیت های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و علمی زنان قدردانی صورت بګیرد۰ از لحاظ تاریخی در هشتم مارچ ۱۸۵۷ زنان کارخانه بافندګی نیویارک برای دست یابی به شرایط بهتر کار و دست مزد بیشتر  دست به تظا هرات زدند که متاسفانه با حمله های سر کوب ګرانه پولیس مواجع شدند۰ و همین زنان در هشتم مارچ ۱۸۵۹ نخستین اتحادیه کارګری زنان کارګر کارخانجات و کار ګاه های تولید لباس را بوجود آوردند۰ اما پاسخ اندیشه شناسایی یک روز به عنوان روز جهانی زن ، از آغاز قرن بیستم میلادی قوت ګرفت، اما در سال ۱۹۰۹ با اعلامیه حزب سوسیالست امریکا بسیار جدی شد! و به خصوص در سال ۱۹۱۱ به دنبال آتش سوزی در کار خانه بافندهګی تولید لباس در نیویارک ، اندیشه همبستګی زنان کار ګر رشد یافت ولی با وجود رشد صنعت و توسعه اقتصاد، زنان کارګر در شرایط بسیار وخیم با دستمزد بسیار کم نسبت به مرد ها کار میکردند۰ از همین جا زنان کارګر در صنا یع لباس و پارجه بافی، تلاش ګسترده یی را جهت دستیابی به حقوق خود آغاز کرده و اقدام به ایجاد سازمان های شهری و شهر وندی نمودند۰ اما در اروپا خانم کلرا زیتکین تبعه کشور آلمان برای نقش بین المللی این روز ، کار و پیکار خستګی ناپزیری را انجام داد۰ او در سال ۱۸۵۷ میلادی در شهر زیګین آلمان دیده به جهان ګشود و در سال های ۱۸۷۸ و ۱۸۹۰ در کشور اتریش و سویس به وظیفه معلمی مشغول بود۰ او ۲۵ سال عضویت اتحادیه کارګران صاحافی و خیاطی( اشتوتګار ت ) را داشت و در سال ۱۸۹۴ بحیث نماینده زنان در دومین کنګره جهانی اتحادیه در لندن شرکت کرد، البته تا سال ۱۹۰۸میلادی در آلمان ورود زنان به احزاب سیاسی رسما توسط قانون ممنوع بود، کلارا با تلاش و فعالیت های دوامدارش این ممانعت قانونی را از میان برداشت۰ او در سال ۱۹۱۰ در کنفرانس کوپنهاګن روز هشت مارچ را بحیث روز جهانی زن پیشنهاد کرد و از طرف کنفرانس تصویب شد و به سرعت این روز جهانی شد،نه تنها این روز بحیث یک  سنت در جهان قبول شد بلکه منحیث جنبش عمومی و همګانی در دفاع از حقوق و آزادی های زنان ، رسمیت پیداکرد۰ ولی روز جهانی زن به مفهوم واقعی خود به مثابه یک حرکت سیاسی در کشور های سوسیالیستی وقت، بخصوص بعد از انقلاب اکتوبر ۱۹۱۷  در روسیه با روی کار شدن حکومت اتحاد جماهیر شوروی وقت، شناختن این روز بحیث روز آزادی و برابری زن از تیوری به پراتیک واقعی تبدیل شد و حقوق زنان در تمام عرصه های زنده ګی منحیث یک ا نسان  برابر با مرد در قانون اساسی آن کشور،  رسمیت پیدا کرد و به تعقیب آن قانون خانواده به تصویب رسید که این قانون مترقی ترین قانونی بود که تا آن   زمان، جهان بخود ندیده بود: در ین قانون ازدواج مذهبی ملغی قرار داده شد، حق در خواست یک طرفه تلاق وبطور مساویانه  به زن ومرد داده شده، مهد کدک وسقط جنین رایګان شد ، دسترسی زنان به انواع شغل، حرفه، آموزش و پرورش در تمام زمینه ها تامین ګردید ، برای اولین بار مزد برابر در مقابل کار برابر زن ومرد مورد اجرا قرار ګرفت۰ و برخلاف ادعای جوامع بورژوازی، حقوق و آزادی های قید شده در قوانین کشور های سوسیالیستی روی کاغذ باقی نماند و کنترول در عملی شدن آن در دست اجرا قرار ګرفت و بعد از تطبیق قانون برابری زنان با مردان بود که راه برای رشد و پیشرفت زنان بطور چشمګیری هموار ګردید۰ در کشور عزیز ما افغانستان بعد از فراز و فرود تاریخ شاه امان اله و ملکه ثریا ، سخت طرفدار آزادی و برابری زنان در تمام عرصه های زنده ګی با مردان بود ند۰شوربختانه که  ارتجاع سیاه داخل کشور با حمایت استعمارګران انګلیس ، به شاه جوان که شتابان میخواست ریفوم های اصلاحاتی را در تمام عرصه ها به شمول مسایل زنان عملی نماید، مجال نداد۰، بعد از سقوط دولت امانی ریفورم آزادی زن  از میان  رفت ، مګاتب دخترانه  مسد ود شد، زنان د وباره زیر  چادری  رفتند ، در زمان  سلطنت  خشونت بار( ناد رشاه )و دوام صدارت  استبدادی  هاشم خان دها نفر از روشنفکران  به چوبه ی دار رفت و صد ها نفر دیګر به شمول ۵۵ تن زنان  و دختران  خانواده  غلام  نبی خان چرخی  بعد از شهادت وی و برادرانش  ـ به زندان افګنده شدند ومدت  ۱۷سال با بی سرنوشتی در بند بودند ۰در افغانستان د ر اخیر دهه سی هجری شمسی د ر سال ۱۳۳۸ به زنان اجازه داد ند تا حجاب را  از چهره بردارند این تحول  بزرګ به زنان موقع  داد  تا استعداد سرشاری که در آنان  نهفته  بود ،به سرعت  راه ترقی وتعالی  را بپیمایند  و با استفاده  از  قانون اساسی  سال ۱۳۴۳که  ګامی بزرګی  به سوی د یموکراسی و تضمین آزادی  های  بنیادی مردم بود ، زنان  نیز از حق انتخاب شدن و انتخاب  کردن  مستفید شده  برای  اولین  بار د ر تاریخ افغانستان  چهار تن از خانم ها : رقیه حبیب ،داکتر اناهیتا راتبذاد از کابل ، خد یجه احراری از هرات و معصومه عصمتی از معروف قندهار به عضویت ولسی  جرګه انتخاب شدند۰ و به شورای ملی را ه یافتند ۰ زنان برای کاند ید مورد نظر خود در شهر کابل سهم  فعالانه  ګرفتند و ګره های عظیم زنان  شاغل ، دختران  صنوف بالا مکاتب و خانم های  خانه را با تبلیغات  موثر به سوی  حوزه های  انتخاباتی سوق داد ند۰از همین جا نخستین  هسته تشکل  مترقی  زنان د ر سال ۱۳۴۴ به نام ( سازمان  د یموکراتیک زنان  افغانستان ) تحت  رهبری زن آګاه و وطنپرست کشورما : د وکتورس اناهیتا راتب زاد ، اساس ګذاشته شد ۰به زودی تجلیل از هشتم مارچ به مثابه یګ حرکت مثبت نجات دهنده و سمت دهنده زنان به سوی فرهنګ آګاهی  و آزادی به استفاده  ګرفته شد ۰و همه ساله به  صور ت نیمه مخفی با تد ویر کنفرانس ها ، نشست ها و صد ور قعطه نامه ها جهت آګاهی  زنان برای  بدست آوردن حقوق شان تجلیل از هشت مارچ یک و سیله بود۰که تبلور آن را د رشرایط انکشا ف یافته دهه ۸۰ تا ۹۱ میلادی مشا هد ه  می کنیم ،زنان د ر این عصر از جایګاه شایسته برخور دار بود ند البته نه به ګونه نماد ین و نمایشی بل که در عمل به شکل وا قعی ،برابری زنان با مردان در اصول اساسی افغانستان و سایر قوانین اعلام  کرد یده بود۰ اصلا اند یشه برابری عملی  زنان با مردان د ر خانواده و د ر جامعه، با ذهنیت مسلط  مرد سالاری د ر کشورمباینت  داشت ۰ ولی مبارزه  برای برابری  زنان د ر عرصه های  مختلف  ادامه  داشت ۰ سازمان دموکرا تیک زنان افغانستان بخش  اعظم  فعالیت خود را  و قف آزادی  زنان  د ر خانواده و جامعه برابری  حقوقی آنان  با مردان  ساخته  بود ۰م همه ساله هشتم مارچ  به مثابه روز بین المللی  زنان  در افغانستان  د هه  هشتاد با  تدارک و تدابیر ګسترده با  اشتراک  اقشار ګونا ګون زنان در مجالس ، نشست ها و نما یشها ی خیابانی، برګذار می ګرد ید ۰ نقش و جایګاه داکتر اناهیتا راتبذاد به حیث موسس و ریس سازمان دموکراتیک  زنان افغانستان و کادر  رهبری ،فعالین شامل سازمان و غیر سازمانی، به عنوان پیشآهنګان مبارزه زنان افغانستان برای آزادی ، برابری ورهایی زن از قید و بند جامعه  سنتی  مرد سالار و مذهبی چه پیش از دهه هشتاد وچه درجریان آن ، به طور برجسته ثبت  تاریخ  معاصر کشور است۰یادزنان مبارز  دهه  هشتاد که اکنون د رمیان ما نیستند: مرحوم دلجان آرش ، نفیسه شیردل ، عالیه نثار ، مستوره د هنشین ، لیلا کاویان ،نسرین بشرمل و داکترعادله ۰این ها آنقد رشجاع ودلیر و با احساس بودند وتا آخرین دقایق زنده ګی به خود  فکرنمی کردند بل که نګران از آینده زنان افغان بود ند۰ خلاصه این که دهه هشتاد اګر لشکر کشی و تحریکات  همسایه هاو مداخلات استعمار و ارتجاع جهانی نمی بود ؟ واقعآ یګ دوره طلایی محسو ب می شد،که هم زنان آزاد بود ،هم دهقان نان وهم کارګر کار داشت ۰ متآ سفانه که در اثر مداخلات دو  ابر قدرت جهانی  جهت  عقده ګوشایی از همد یګر و خیانت  یک عده  از اعضای حزب در داخل کشور، زمینه  را برای سقوط  دادن  حکومت  داکترنجیب مساعد ساختند و دروازه  های  کابل را سخاوتمندانه  بروی اوباشان و دزدان سرګردنه ، باز  کردند ۰و یګ بار دیګر تاریخ تکرار شد۰د ست خون آلود  ارتجاع ګلوی  مردم را فشرد، وطن بین تنظیم ها تقسیم وخط کشی شدودر اثر شعله ورشدن  جنګ های  تنظیمی وطن ما ویران شد،هزاران نفرکشته ومعیوب ګردید اګر یاد جنا بان  باشد چقدر اعضای  بد ن انسان ها در دیګ های تیل  بریان کردید آفرین  به  مسلمانی  تان ! ؟ ؟  از این  که بګذریم  ، د رد مندانه  با ګروه  سیه طالبان  روبرو  میګردیم ۰ با آمدن  طالبان فرهنګ ستیز و زن ستیز آخرین بقایا ی  دست آورد حقوق  زنان  ، سرکوب شد ۰طالبان  زن  را  اشتبای  خلقت  خواندند، روز  هشت مارچ (روز آزادی و همبستګ زنان  جهان ) را تکفیر  کردند ۰ و کوچکترین سر پیچی از اوامر  طالبان جزای  سنګینی چون : د ره زدن در مظهر عام  وسنکسار بود ، چی روز ګار بدی !؟؟؟ که  خندیدن ، بلند حرف زدن ،آزادانه  ګردش کردن و حتی به خبازی وحمام ، رفتن ! ؟؟ برای زنان کفر ،آ میز بود۰  طالبان بنیادګراه و فرهنګ ستیز، بخش از داشته های فر هنګی کشور مارا  به تحریک دشمن در کمین  نشسته ما (  پاکستان ) تخریب نمود ۰ از جمله ګرا نترین و پرارزش ترین میراث فرهنګی ما و جهان باستان (تندیس )های بامیان را که ۲۴۰سال روی آن ها کار صورت ګرفته بود که قدامت ۲۴۰۰ سال  پیش از  میلاد را داشت ، در اثر یک انفجار  تخریب کرد۰ند طالبان بنیادګرا  در سال ۲۰۰۱ توسط  قوای نظامی امریک  شکست خورده و به پاکستان متواری شدند۰اګرچه بعد از کنفرانس  بن یګ مقدار تغییرات و تحولات در چوکات سیاس کشور ما  رونما ګردید  اما با تآ سف در ارتقای سطح زنده ګی زنان کدام تغییر اساسی وبنیادی به وجود نیامد۰ و زنده ګی  اکثریت زنان  تصویر غم انګیز را  به نما یش می ګذارد بنابه نبود امنیت ، ضعف دولت ، خشونت علیه زنان بیداد می کند  محفل هشتم ما رچ به طور نمایشی  بر ګذار میګرد د۰به وضاعت دیده می شود ،دولت اسلا می افغانستان در مږرد حقوق زنان   موضع عقب ګرا در پیش ګرفته از فتوا ی شورای علما مبنی بر این که:بعد از این  زنان سر تا پا در حجاب با شند۰ ۲ بدون محرم شرعی سفر کرده نمی توانند ۰از این فتوا ی عجولا نه ، و تصدیق لفظی ریس جمهور کرزی ،چنین بر می آید که پشت پرده معا مله با طالبان  جریان  دارد۰ پس  در برابر چنین اطهارات غیر مسولانه چه باید کرد۰ ؟باید برای تحقق اهداف بزرګ خود بصورت متشکل متحد و یک پارچه عمل نمایم۰                
 پیروز باد مبارزات واحد یک پارچه زنان افغانستان درخشان باد هشتم مارچ روز آزادی زنان!

قبل از آن که کارد به استخوان رسد و آب تا گلو

پیامی را که می خوانید، هم اکنون ازکابل رسیده و نویسنده به نسبت مشکلات وضع امنیتی و دولتی نخواسته که نامش افشاء شود.
عزیزم برحسب دین اخلاقی تان این سلام و پیام را به هر زن و دختر افغان برسانید:
امروز پنجشنبه 18 حوت 1390 خورشیدی به شهادت تقویم، هشتم مارچ، روز یاد بود و بزرگداشت زنان قربانی نساجی نیویارک است. روزتلخی که 104 سال قبل در تاریخ جهان اتفاق افتاد. اهریمنان در چنین روزی، اعتصابات دادخواهی زنان را با خشم و جنون درهم کوبیدند و به خاک و خون کشانیدند. آنها 129 تن از زنانی را که برای افزایش معاش، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط کار، شعار بر لب و جان بر کف خروشیده بودند، در شعله های حریق کارخانه، خاکستر ساختند.
این روز، روز میله، تفریح و تحفه نیست، بل، روز همبستگی زنان جهان استبا درد و دریغ که اهریمنان محتوای آن را با ارائه هدایا تحریف نموده اند.
ما این روز را در شرایطی به هر زن و دختر افغان بمثابه یک خاطره و درس عبرت، شایسته و سزاوار یاد دهانی، تبریکی و تهنیت می دانیم و آنها را به بیداری و هوشیاری فرا می خوانیم که شورای علمای جید دینی افغانستان در آستانه هشتم مارچ یکبار دیگر طی مصوبۀ اخیر شان مصوب ۱۲حوت ۱۳۹۰، خواسته اند که زنان افغانستان را در حالت غفلت و  بی اعتنایی و در وضعیت فقر و بی چاره گی، تازیانه زده به عقب دیوارهای تاریخ ببرند و قیضۀ شان را به قبضه گیرند.
بند چهارم مصوبه شورای سرتاسری علمای افغانستان:
دین مقدس اسلام برخلاف سایر تمدنها و جوامع گذشته و موجود، زن را بعنوان زیربنای تربیتی جامعه به بسا حقوق مدنی و اجتماعی، کرامت و شرافت انسانی افتخار بخشیده است. زن در خلال قرون گذشتۀ قبل از اسلام و در میان جوامع، ملل و بحبوحه تمدن های بشری از هر گونه حقوق انسانی و مدنی محروم بوده و همانند یک متاع افتیده با وی معامله می گردید و حتی زنده به گور می شد، ولی با ظهور آفتاب جهانتاب دین مقدس اسلام حقوق زیاد مطابق فطرت به زنان داده شد، همانند:
الف- حق ملکیت، تصرف و داد و ستد
ب- حق میراث، مطابق احکام شریعت مقدس اسلام
ج- حق مهر، که حق اختصاصی زن بوده هیچ کس دیگر بدون رضایت وی حق تصرف و تصاحب آن را ندارد و آنچه بنام ولور، طویانه، شریبها و غیره از جانب بعضی ها گرفته میشود، اصل شرعی ندارد.
د- حق انتخاب همسر به رضایت خودش مربوط بوده، زیرا ازدواج اجباری زن بالغه نا جایز می باشد. البته مشوره اولیاء و کفائت که از احکام دین است، رعایت میشود.
هـ - زن از نظر اسلام همانند مرد دارای کرامت و موجود حُر و آزاد است، بناء دادن زن در بدل خون، عوض صلح و در بدل مهر زن دیگر شرعاً حرام و ناجایز میباشد.
و- زن به میراث برده نمی شود. و نیز بسا حقوق دیگری که دین مبین اسلام برایش عنایت فرموده رعایت شود، ولی زن مسلمان با داشتن حقوق فراوان، دارای وجایب و مکلفیت های نیز می باشد، همانند:
الف- پابندی به اوامر و نواهی شریعت مطهر اسلام در عقیده و عمل.
ب- حفظ و رعایت کامل حجاب شرعی، که باعث حفظ آبرو و شخصیت زن می گردد.
ج- دوری جستن از اختلاط با مردان بیگانه در عرصه های مختلف اجتماعی، مانند تعلیم، تحصیل، بازار، دفاتر و سایر شئون زنده گی.
د- در نظر گرفتن صراحت آیات (۱) و (۳۴) سوره النساء که مشعر است در خلقت بشر مرد اصل و زن فرع می باشد و نیز قوامیت از آن رجال است. لذا از استعمال الفاظ و اصطلاحات که با مفهوم آیات مبارکه در تضاد باشد جداً اجتناب شود.
ه- ارج گذاشتن به مسأله تعدد زوجات، که به اساس حکم صریح قرآن ثابت می باشد.
و- اجتناب از سفر بدون محرم شرعی.
ز- التزام به حکم شریعت غرای محمدی (صلی الله علیه وسلم) در مورد طلاق قابل تذکر است که اذیت، آزار رسانی، ضرب و شتم زنان بدون معاذیر شرعی به حکم صریح قرآن عظیم الشان ممنوع است و هر نوع تجاوز ناحق که از جانب اشخاص بالای زنان صورت می گیرد، شورای سرتاسری علمای افغانستان از ارگانهای عدلی و قضائی کشور تقاضا بعمل می آورد تا مرتکبین همچو اعمال ناجایز را مطابق حکم شریعت غرای محمدی (ص) و قوانین نافذه کشور مجازات نمایند.
***
آری، یقیناً زنان با درد و با درک این سر زمین در این مقطع حساس تاریخی، قبل از آن که کارد به استخوان رسد و آب تا گلو، به خود خواهند آمد، صفوف خود را برای تحقق داعیه و شعارهای شان با اقدامات عملی و پیاپی، گسترده، منظم، منسجم و مستحکم خواهند ساخت و به تعیین چنین تقدیر، نه، نه و بازهم نه، خواهند گفت، در غیر آن با خبر، بازهم به تأکید با خبر که تاریخ تکرار می شود.

                http://voiceofwomenafg.blogspot.com/ آوای زنان افغان