آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Wednesday, March 7, 2012

هشتم مارچ به زنان افغانستان و جهان مبارک !


    
   
  


بانوان پرافتخارکشور!
با تاسف که نتوانستیم که تصاویری همهً شما را از انترنت بدست بیاوریم.
دوستان که خواهش نشر تصویری شان را، درسایت انترنتی آوای زنان افغان دارند.
لطف نموده یک قطعه فوتوی خود را با نام مکمل خود به ایمیل آدرس ذیل ارسال دارند.
shirinnaziry@gmail.com

بانوان فعال حقوق زن درداخل افغانستان

                                                                                                                                                    
                                                                                               


قدردانی و سپاس بی پایان به آنعده از بانوان عزیزی که با عالمی از چالش ها ودشواری ها درداخل کشور
مواجه بوده و شجاعانه به خاطربرابری حقوق زن و خشونت علیه زنان مبارزه بی هراس می نمایند.
درین روز بزرگ و تاریخی بجا میدانیم که تصاویر عده محدودی شانرا جهت معرفی به خواهران دور از میهن
بدست  نشر سپاریده وموفقیت های بی نظیر برایشان آرزو نمائیم.

وای ایوای ما مسلمانان

زهرآگین
از شاعرفرهیخته ونیک اندیش وخیراندیش نادیه فضل  24 فبروری2012
اهداء میکنم به انسانهاییکه برای افغانستان ـ  سرزمین من صادقانه میاندیشند.
وای ایوای ما مسلمانان
 رنگ بغضیم
حجم سنگین شقاوت، زهر تلخیم
 ما مسلمانان چه بیدردیم چه بیدردیم...
وای ایوای ما مسلمانان
 بیگانه هاییم  از خدای خویش، بیگانه ایم از خویش
ما مسلمانان چه دردانگیزنامردیم
ما مسلمانان به زخم دست و پای کودکی
 زهرهزاران نیشخند را هدیه میداریم
ما به قرآن دست میمانیم، و زیر چادر سوگند
لکه های خون قلب مادری را
 لکه ی صدها خیانت را، جنایت را
بی دریغ پنهان میداریم ـ که در دستان ما داغ اند...
ما مسلمانان کباب گوشت آدم میخوریم
جامهای ما پراز خون ضعیفان
مستِ مست، وشیهه برلبهای ما هربار ازجهنم شعله میبارد 
آسمان ما خدای دیگری دارد...
ما از همه بالاتریم ـ والاتریم و بهترین استیم
ما از تمام دانش دنیا فقط باریش طالب وار خوکردیم
 ـ وای ایوای ما مغرورترین استیم
ما شبیه کرم ها در میان گند و خندق جان میگریم
ما مسلمانان از همه بالاتریم و بهتریم ـ مامسلمانان!
کودکان با دستهای تکه تکه کفشهای چرم ما را
مثل بال نقره ی خورشید، میزنند صیقل
کودکی دیگر میان کوره های خشت میپوسد
وای ایوای ما مسلمانان، تا دم مسجد
پیشروی چشمهای خالق هستی، با ریاکاری
میشماریم دانه تسبیح و دردل
 طرح ویرانی برای خانه ی آن دیگری را
نقش میبنیدم
  ما مسلمانان دردرون داش های خشت سازی
 شادِ رویای کباب دست و ران کودکی
 در اشتهای سفره ی رنگین خود مستیم
ما مسلمانان مادری رادر عزای سوگ فرزندش
 در آنسوهای دریا ها و کوه ها
زخم میکاریم
ما مسلمانان، مهمان نوازانی عجیب روزگارانیم
ما مسلمانان، نان و آب کودک خودرا زدستان غریبِ مرد غربی می ستانیم
ما مسلمانان عجب مغرورـ شاش در دستان ودر دیگ همانی می کنیم
 کوخانه ی مارا نگهبان است
ما مسلمانان، مسلمان تر ازآنیم کان خدای عالمی خواهد
ما مسلمانان، مسلمان تر ازآنیم کان خدای عالمی میخواست
"مامسلمانان زقرآن پوست را برداشتیم و مغز قرآن را به آتش سوختیم"* ایوای
ما مسلمانان عاصی و دیوانه و مسموم نفرت
ریاکار و غلط ،چرکین
مست لذت از وجود کودکی، مفلوک وخونین لکه دستان خودرا
 درصفای برگهای پاک قرآن میکنیم پنهان
بزم شادی میزنیم ـ نازک پسرهای عفیف و بیگناهی را
به کام خویش میخوانیم
ما مسلمانان شهوت عاصی خودرا
درمیان رانهای کودک بی آب و نانی رام می داریم
ما مسلمانان میدریم پیراهن یک دختر نابالغ و تنهای بیکس را
می مکیم ومیجویم پوست تنش را،سینه هایش را،  لبانش را  
ما مسلمانان در سجود و در رکوع حتی درون خانه پاکیزه آن خالق یکتا
 غرق رویای تجاوز
مست بوی خون وگوشت کودکانیم، مست خون نوجوانانیم
ما مسلمانان افغانی،شبیه زخم ناسوری بروی پاک قرآنیم.

                                                                                                                                  

نگاره‌یی از سوختن چندین نسخۀ قرآن‌کریم در جریان حملۀ شورشیان طالب به مسجدی در ارزگان؛ بیست‌وهشتم آبان/عقرب 1389
حالا پرسش این‌جاست، آن‌زمان شورشیانی که این‌روزها کشور را به‌آتش کشیده‌اند، مسلمان نبودند یا قرآن مقدس نبود؟
سوالی از مصدق پارسا.
منبع این تصویر خشونت

 * مازقرآن مغز را برداشتیم / پوست را پیش خران انداختیم
                                      مولانای بلخی


از بیستم ماه فبروری تا امروز که من درد اینهمه مصیبت راگریه شدم، ده ها جوان و انسان سرزمین من طعمه آتش خشم شدند، خشمی که دلیل آن به گمان، سوزانیدن برگهای قرآن مجید توسط سربازان امریکایی بوده است. این خشم ها وخشونت ها مثل اژدهای هفت سری انسان را، به هیولا تبدیل کرده است که کشتن بیگناهان و سوزانیدن کتابهایی به زبان انگلیسی ادامه ی این مصیبت شوم بود و هنوز هم ادامه دارد. این در حالیست که درامتداد فاجعه جنگ ها وناآرامی های دهه اخیر در افغانستان ده ها بار مساجد وکتابهای دینی ما توسط طالبان وشورشیان دیگر به آتش کشیده اند. فاجعه روز عاشورا یکی از سیاه ترین نمونه های چنین جنایاتیست؛
                                                                                                                            
اما سوال اینجاست که چرا یکنفر حتی واکنش جدی در آنروز نشان نداد؟ چرا مسلمان بودن ما و عشق ما به کتاب آسمانی حق اینقدر تفاوت میکند. دین مبین اسلام در هیچ کجایی به ما مسلمانها حق کشتن بیگناهان را نداده و نمیدهد. دین اسلام چنانچه از نامش پیداست دین عدالت و مداراست؛ ولی چرا ما مسلمانها اینقدر بیدردانه به دین خود ما جفا کردیم ومیکنیم. وقتی ما خود به دین و کتاب خدا اینقدر دو رنگ برخورد میکنیم، با چه حقی دیگران را محکوم و متهم میتوانیم؟ آیا دین اسلام به ما اخوت را حکم نمیکند؟ اما تا چه حد به راستی از این امر پیروی میکنیم؟
من در حالیکه با تمام وجود درد،  توهین به مقدسات دینی مارا محکوم میکنم؛ همچنان خشونت کور در برابرافراد بیگناهی که باورومذهب دیگری دارندرا شدیدن محکوم  میکنم                                                                                                                                      افزون براین سوزانیدن و پاره کردن کتاب های دیگرکه علم و روشنایی را در بر دارند به هیچ عنوان قابل قبول وتوجیه نیست وباید محکوم شود، مثلن سوزانیدن دایره المعارف ها به زبان انگلیسی که در همین روز ها در ننگرهار اتفاق افتاد. امیدوارم هموطنان من یک آغاز دوباره داشته باشند و با دیدن تصاویر روزهای جاری از افغانستان به حال مردم آن سرزمین دل بسوزانند که اگر این کمک های خارجی قطع شوند، با پدیده ی شوم « آی ـ اس ـ آی» چه میکنند؟ وافغانستانی که امروز در فاصله نزدیک چهل سال از فقیر ترین کشورهای جهان شمرده میشود با کدام امکانی میتواند زنده بماند؟ دین و قرآن پاک را بیایید در دلهای ماصیقل
بدهیم.و در زیر سایه قرآن مجید همزیستی با تمام بشریت روی زمین را تجربه و آغاز کنیم. یاهو.   

انجمن حقوقدانان افغان در اروپا

Vereniging Afghaanse Juristen in Euro
----------------------------------------------------------------------
پیام به مناسبت هشتم مارچ
مارچ 2012
انجمن حقوقدانان افغان در اروپا به مناسبت هشتم مارچ روز زن و همبستگی بین المللی زنان، بهترین مراتب تبریک و شاد باش خویش را به تمام زنان جهان و به خصوص به زن افغان تقدیم میدارد.
در تجلیل و تبجیل از هشت مارچ ضرور است تا یک بار دیگر به مقام والا و شامخ زن که نیمی از پیکر جامعه است، ادای احترام نمائیم
خوشبختانه علی الرغم تمام مصایب و ناگواری ها زن افغان با تأمل قربانی های زیاد، اکنون در موقعیتی قرار دارد که انکار از حضور آن در ابعاد مختلف جامعه فقط در ذهن افراد متحجر و لایعقل متصور است.
شجاعت و استواری زنان که در بغرنج ترین و دشوارترین شرایط کماکان مسوولیت تربیه طفل، نظم در خانواده و فامیل و اشتراک در حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی را عهده دار می باشند، نشاندهندۀ این حقیقت است که میتوان به باور آنان در احقاق حقوق شان اطمینان داشت.
در حالیکه ما از هشتم مارچ تجلیل می نمائیم بسیار ضرور است تا به خطراتی بایندیشیم که از طرف بنیادگرایان و اخلاف ملای لنگ به خاطر طالبانی ساختن جامعه و بر ضد حقوق زنان گسترش می یابد که با وقیعانه ترین نوع آن در اعلامیه سوپر ارتجاعی به اصطلاح شواری علما بازتاب یافته که مورد تمجید رئیس دولت نیز قرار گرفته است (از کوزه همان تراود که در اوست).
به یاد باید داشت که روشنفکرنمایان و حامیان دروغین حقوق بشر همیشه مانع تأمین حقوق زنان بوده و می باشد وسازش و کرنش شان آب به آسیاب بنیادگرایان می ریزد.
اظهرومن الشمس است که همچواعلامیه های نفرت انگیز نه تنها درمغایرت با اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های قبول شده ناشی از آن می باشد بلکه در تناقض کامل با ارزش های مندرج در قانون اساسی و قانون مدنی کشور قرار دارد.

انجمن حقوقدانان افغان در اروپا از تمام نیرو ها و نهاد های مدنی و مترقی می خواهد که صدای شان را در تقبیح این اعمال ضد حقوق زنان رساتر بلند نمایند و بر علیه بنیادگریان و بنیادگرائی، اعم از دیوبندیها، قمی ها و ارعابیون عرب اعتراض شان را به خاطر برابری و تثبیت جایگاه شایستۀ زن در جامعه بلند نماید.

زنده باد هشتم مارچ روز زن و همبستگی بین المللی آن!

پیروز باد مبارزه به خاطر احقاق کامل حقوق زن!

با احترام

پوهاند دوکتور غلام سخی مصئون
رئیس انجمن حقوقدانان افغان در اروپا