22.09.1390 رادیو آزادی
استدیوم ورزشی کابل که هنگام زمام دارای رژیم طالبان در آن مراسم اعدام اجرا می شد، اینک شاهد فعالیت ها و تمرینات روزانهء ورزشکاران زن و مرد افغان است.
به نوشتهء انستیتیوت جنگ و صلح، در آخرین بازدید از استدیوم ورزشی کابل، حدود هشتاد دختر به شمول سلما حسینی 24 ساله مصروف تمرینات ورزش تکواندو بوده اند.
انستیتیوت جنگ و صلح می نویسد:
با وصف کمبود امکانات، لوازم و سامان آلات ورزشی و محدویت های که در مقابل زنان و دختران در افغانستان وجود دارد، در دو سال که گذشت ورزشکاران زن در افغانستان در مسابقات منطقوی و بین المللی درخشیده، حدود 100 مدال طلا، نقره و برونز را برای کشورشان کمایی کرده اند.
سلما حسینی می گوید که در چهارده سالگی زمانیکه در ایران مهاجر بود به ورزش تکواندو آغاز کرد و برنده مدال های نقره و برونز شده است. اینک سلما خود در مسابقات اشتراک نمی کند و سمت مربی تیم ملی تکواند زنان افغانستان را به عهده دارد.
سلما حسینی از این گله دارد که به فعالیت هایش در عرصهء ورزش توجه لازم نشده، مطبوعات نیز آن را از چشم انداخته است. وی می گوید زمانیکه مردان برنده مدال طلا می شوند؛ مطبوعات آنرا پوشش می دهد، اما در مورد زنان مساله کاملاً برعکس می باشد.
انستیتیوت جنگ و صلح با یک ورزشکار دیگر به نام حمیده امید نیز در میدان تمرین در استدیوم کابل صحبت کرده که در مسابقات هند برندهء مدال نقره شده است. حمیده به این باوراست که به زنان ارتباط دارد تا خودرا به جایی رسانیده، حقوق شان را حاصل کنند.
حمیده امید با اظهار اینکه در بخش ورزش از حمایت کامل شوهرش محمد مبین بر خودار است می گوید، زمانیکه به مسابقات ورزشی می رود، شوهرش نه تنها از اطفالشان وارسی کرده، آن ها را نگهداری می کند؛ بلکه با حوصله مندی کار های منزل را نیز انجام می دهد. با آنکه برخی دوستان شوهرش با این کار او موافق نیستند، ولی محمد مبین پروای آن ها را ندارد.
محمد مبین می گوید:
«زمانیکه از پیروزی های خانم ام اطلاع می یابم، خیلی مسرور و خوشحال می شوم و پروای آن را هم ندارم که مردم چی می گویند. خوشحالم از اینکه خانمی مانند حمیده دارم.»
به نوشتهء انستیتیوت جنگ و صلح، در آخرین بازدید از استدیوم ورزشی کابل، حدود هشتاد دختر به شمول سلما حسینی 24 ساله مصروف تمرینات ورزش تکواندو بوده اند.
انستیتیوت جنگ و صلح می نویسد:
با وصف کمبود امکانات، لوازم و سامان آلات ورزشی و محدویت های که در مقابل زنان و دختران در افغانستان وجود دارد، در دو سال که گذشت ورزشکاران زن در افغانستان در مسابقات منطقوی و بین المللی درخشیده، حدود 100 مدال طلا، نقره و برونز را برای کشورشان کمایی کرده اند.
سلما حسینی می گوید که در چهارده سالگی زمانیکه در ایران مهاجر بود به ورزش تکواندو آغاز کرد و برنده مدال های نقره و برونز شده است. اینک سلما خود در مسابقات اشتراک نمی کند و سمت مربی تیم ملی تکواند زنان افغانستان را به عهده دارد.
سلما حسینی از این گله دارد که به فعالیت هایش در عرصهء ورزش توجه لازم نشده، مطبوعات نیز آن را از چشم انداخته است. وی می گوید زمانیکه مردان برنده مدال طلا می شوند؛ مطبوعات آنرا پوشش می دهد، اما در مورد زنان مساله کاملاً برعکس می باشد.
انستیتیوت جنگ و صلح با یک ورزشکار دیگر به نام حمیده امید نیز در میدان تمرین در استدیوم کابل صحبت کرده که در مسابقات هند برندهء مدال نقره شده است. حمیده به این باوراست که به زنان ارتباط دارد تا خودرا به جایی رسانیده، حقوق شان را حاصل کنند.
حمیده امید با اظهار اینکه در بخش ورزش از حمایت کامل شوهرش محمد مبین بر خودار است می گوید، زمانیکه به مسابقات ورزشی می رود، شوهرش نه تنها از اطفالشان وارسی کرده، آن ها را نگهداری می کند؛ بلکه با حوصله مندی کار های منزل را نیز انجام می دهد. با آنکه برخی دوستان شوهرش با این کار او موافق نیستند، ولی محمد مبین پروای آن ها را ندارد.
محمد مبین می گوید:
«زمانیکه از پیروزی های خانم ام اطلاع می یابم، خیلی مسرور و خوشحال می شوم و پروای آن را هم ندارم که مردم چی می گویند. خوشحالم از اینکه خانمی مانند حمیده دارم.»
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/ آوای زنان افغان