کنفرانس بن، مناقشه جدید حقوق زن در افغانستان
دیده بان حقوق بشر اعلام کرده است که فعالان حقوق زن افغان در آستانه کنار گذاشتهشدن از یک کنفرانس بینالمللی کلیدی در مورد آینده افغانستان هستند. این کنفرانس برای 5 دسامبر 2011 – 14 آذرماه- در آلمان برنامهریزی شده و به مناسبت دهمین سالگرد کنفرانس بن 2001 برگزار خواهد شد. برنامه کنفرانس 2001، پایان دادن به حکومت طالبان و انتصاب دولت انتقالی به رهبری حامد کرزای بود.
در حالی که کمتر از 5 هفته به آغاز کنفرانس بن باقی مانده است دولت افغانستان هنوز شرکت حتی یک زن را در این کنفرانس ، چه در قالب هیات نمایندگی دولت و چه در قالب تیم اجرایی برگزار کننده- تایید نکرده است. افغانهاحتی یک سخنران مخصوص به عنوان نماینده گروههای مدافع حقوق زنان هم به کنفرانس دعوت نکردهاند.
کنفرانس بن 2011 بر سه مساله مهم یا اصلی تمرکز خواهد داشت. 1. انتقال مسئولیتهای امنیتی به نیروهای افغان با توجه به عقب نشینی نیروهای نظامی بینالمللی از افغانستان از سال 2014 2. مذاکرات صلح با طالبان 3. ارتباطات میان افغانستان و دیگر کشورها پس از سال 2014.
دیده بان حقوق بشر هر سه این موضوعات را جزو موضوعات مهم و مرتبط با حقوق زن میداند.
حامیانِ مقصر
دیده بان حقوق بشر معتقد است کمککنندگان مالی و برگزارکنندگان این کنفرانس ( آلمان و ایالات متحده) حقوق زنان را به عنوان یکی اولویت برای این نشست فراهم نکردهاند.
براد آدامز، مدیر آسیا در این نهاد، میگوید: دولت افغانستان و حامیان بینالمللی آن میگویند که حقوق زنان هم چون طرح آنها برای عقبنشینی نیروهای بینالمللی یکی از اهداف غیرقابل خدشه است اما اگر چنین است چرا زنان افغانستان برای بدست آوردن یک کرسی در این کنفرانس باید مبارزه کنند.
دیده بان حقوق بشر از همه کشورهایی که در برنامهریزی کنفرانس بن شرکت میکنند خواسته است که با دولت افغانستان در بالابردن اهمیت موضوع شرکت زنان در این کنفرانس و انتظارهای روشن برای شنیده شدن صدای رهبران زن مشارکت کنند. این نهاد معتقد است آلمان باید از نفوذ خود به عنوان کشور میزبان و کشوری که باعث افزایش سربازان و کمک به افغانستان شده است استفاده کند و این کشور را متقاعد کند که به گروههای مدافع حقوق زنان به عنوان یکی از سخنرانان کامل و شرکت کنندگان این کنفرانس نگاه کند.
سه دقیقه وقت برای همه جامعه مدنی!
فعالان حقوق زن از سازمانها و مناطق گوناگون در تمام کشور افغانستان تحت یک گروه اصلی (Umbrella Group) که شبکه اجتماعی زنان نامیده میشود فعالیت میکنند. این شبکه سخنان و نظرات خود در مورد محورهای این کنفرانس را هم مهیا کرده بود اما تا کنون فرصت حضور در این کنفرانس را نیافته است. نه به صورت یک سخنران کامل و نه به صورت یکی سخنران کوتاه سه دقیقهای.
سازماندهندگان کنفرانس، در مقابل ادعا میکنند مسائل زنان را میتوان توسط یک هیات جامعه مدنی که به آنها مهلت سهدقیقهای داده شده مورد بررسی قرار داد.
این هیات باید در این سه دقیقهای به مسائلی همچون تقویت نهادهای دموکراتیک،حکمرانی خوب، آزادی بیان، مبارزه با فساد و امنیت هم بپردازد.
آدامز، ، مدیر آسیا در دیدهبان حقوق بشر، معتقد است اینکه طیف گستردهای از موضوعات حیاتی برای آینده افغانستان تنها توسط یک هیات واحد به نمایندگی از تمام دیدگاهها فقط در سه دقیقه بیان شود مضحک است. او میگوید شرکتکنندگان در این کنفرانس نیاز دارند نگرانی جامعه زنان و دیگر اعضای جامعه مدنی را با صدای متمایز خودشان و به طور جداگانه بشنوند.
وضعیت فعلی حقوق زنان در افغانستان
زنان در افغانستان با آزار، اذیت، تهدید و گاهی در صورت برجستهشدن با خطر ترور روبرو هستند. زنانی که رو به جلو قدم میگذارند تا به عنوان رهبر، در برابر این خطرات حاضر شوند با هزینههای هنگفتی روبرو میشوند.
ازدواجهای اجباری و زودهنگام و خشونت علیه زنان معمولا در افغانستان اتفاق میافتد. اغلب زنان به جرم فرار از خشونت یا ازدواج احباری زندانی می شوند. سواد زنان و میزان مرگو میر مادران و نوزادان در بدترین سطح خود در جهان باقی مانده است. این سکه البته روی دیگری هم دارد. از سال 2001 تاکنون پیشرفتهای قابل توجهی در هر یک از این موضوعات رخ داده اما ضروری است که این پیشرفتها محافظت شده و ادامه یابند.
یکی از نقاط نادرِ موفق در موضوع حقوق زنان در افغانستان از سال 2001، افزایش تعداد زنان منتخب برای پارلمان افغانستان و منصوبین به مواضع مدیریتی کلیدی در نهادهای دولتی و مدنی این کشور است. اما برای رهبران زن افغانستان آن چه مهم به نظر میرسد این است که آنها به معنای واقعی کلمه در مسائل حکومتی افغانستان شریک باشند.
همان طور که کمیته رفع تبعیض علیه زنان ملل متحد اشاره کرده است مفهوم دموکراسی به معنای واقعی، پویا و با اثر ماندگار تصمیمگیریهای سیاسی تنها تا زمانی باقی است که توسط زنان و مردان به صورت مشترک و با احتساب تساوی منافع هر دو گروه انجام گیرد.
در سال 2000 هم شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامهای تاکید کرد که مشارکت برابر زنان و مشارکت کامل آنها در جهت صلح و امنیت است که میتواند به میزان قابل توجهی به بهبود، نگهداری و ارتقای صلح و امنیت بین المللی کمک کند.
سازمان دیدهبان حقوق بشر اعلام کردهاست که دولت افغانستان میبایست تعهد دهد که حداقل 25 درصد – یا ترجیحا بیشتر – از هیاتهای رسمی افغانستان به کنفرانس بن را زنانی تشکیل دهند که نقش مدیریتی در دولت و جامعه مدنی را بر عهده دارند.
آدامز معتقد است کنفراسن بن یک لحظه کلیدی برای دولت افغانستان خواهد شد تا در آن حمایت خود از حقوق طنان را به منصه ظهور بگذارد. او میگوید دولتهای شرکتکننده باید وعده های بلند خود را در طول ده سال گذشته به خاطر داشته باشند و حقوق زنان را به عنوان معیاری برای سنجش موفقیت خود در افغانستان مورد ارزیابی قرار دهند.
به حاشیه راندن زنان در شهر بن یک قدم به عقب خواهد بود. باید منتظر بود و دید که آیا افغانها برای زنانشان هم بلیط بن را میخرند یا خیر.
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/ آوای زنان افغان