آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Friday, October 7, 2011

سیمین بارکزی یک صدای دیگر که در هیاهوی قدرت و دود مواد مخدر ناشنیده خواهد ماند

                                                              

از دود از آتش
نویسنده :نادیه فضل

سیمین بارکزی یک صدای دیگر که در هیاهوی قدرت و دود مواد مخدر ناشنیده خواهد ماند.
در صفحه انترنتی بخدی منتشره دوشنبه سوم ماه اکتوبر خواندم که سیمین بارکزی در نخست در نظر داشت خودش را به آتش بکشد.
این عنوان خیلی تکاندهنده است، وقتی ناگذیری زنان افغانستان را تا این مرز می شنویم، آنهم زنی که برای عدالت در برابرمن ریش می ایستد و داد خواهی می کند.
شاید در افغانستان که غرق در منجلاب خون و آتش است، کاری که او و یا هم زنان دیگر می کنند زیاد چشمگیر نباشد، زیرا انتظار بیشتر براین می رود که زنانی که خود در برابر کوهی از جهالت ایستاده اند، بتوانند معجزه هم بکنند.
اما آنچه بیش از همه تکاندهند تر است، سکوت شماری از زنان پرادعای افغانستان در این ارتباط است.
وقتی سرنیزه ی زورمندی می شکند، جیغ و فریاد ها تا به آسمان خدا می رسد اما وقتی زنی فریاد می کند و در برابر قانون شکنی های لجام گسیخته در افغانستان داد می زند نه اینکه گوشی برای شنیدن آن نیست، بلکه صدایی هم نیست تا در کنار فریاد های چنین زنانی بیاستد.
به باور من با وجود تمامیی تلاش های جامعه ی جهانی و مصرف ملیارد ها دالر، افغانستان چرخی دارد که فقط چرخه های به عقب آن سریع تر می شوند.
فریاد کردن خانم سیمین بارکزی هرچند صدای خیلی خفیفی است، اما او با این حرکت خویش ثابت کرد که مردان افغانستان دردامن چه مادران نجیبی بزرگ می شوند و این زنان عفیف و پاک اند که با صفا برای مردان مرد بودن را میآموزند؛ اما در نیمه راه رفتن فرزند همین مادرها، اولین هایی می شوند که با تیغ،  زبان می برند و با شلاق، کمرهمین زنان را می شکنند.
سمین بارکزی نشان داد که به طور مسالمت آمیز هم می شود به دنبال حق رفت، برای طالبان و تفنگ وشمشیر داران نشان داد که ابراز مخالفت با سربریدن نه، بلکه به اینگونه می شود.
ما در ادامه ی اینهمه سال، مردان عصبانی افغانستان را ده ها بار تجربه کرده ایم که با کوچکترین جرقه، شعله ور شده و با خود خانه و کاشانه ی دیگران را به آتش کشیده اند.
اگرمرام ایشان برآورده نشده، ازهیچگونه عمل ناشایستی اباء نورزیده اند به جاده ها ریخته اند و سر بیگناهان را بریده اند و با این عمل خویش ثابت کرده اند که مرد باغیرت یعنی چه؟
خانم بارکزی در نخستین روز های آغاز اعتصاب غذایی اش خواهان عدالت شد و با صراحت گفت: " قانون شکنی بس است." و با سخترین عمل تلاش نمود تا صدایش را به همه برساند، ولی چرا سازمان های زنان در داخل و خارج از افغانستان باوجود همه، تا حال سکوت کردند؟ چرا کمیسیون حقوق بشر افغانستان نخستین اعلامیه ی خودرا در پس از وخامت وضعیت صحی او به روزسیزدهم ماه میزان سال روان خورشیدی صادر کرد؟
یکی از پاسخ ها در این مورد میتواند  بی تفاوتی در برابر جان انسانها باشد، درغیر آن وقتی مشکلی به این بزرگی رونما می گردد، در جهان امروزی جا ندارد که نخستین واکنش زمانی باشد که فرد در لبه ی مرگ و زنده گی برسد.
افزون براین افغانستان به صحنه ی تیاتری شبیه شده است که رویداد ها و حادثه های آن به سرعت درگردش اند ودر این صحنه ی پر ماجرا بیننده هنوز یک رویداد را درک و حل نکرده که صحنه ی دیگری ظاهر می شود.
 ولی با وجود این وضع نشنیدن صدای مادری هیچگونه توجیهی ندارد.
برای من تمامیی زنانی که در عرصه های فرهنگی و سیاسی فعالیت دارند، زیر سوال رفته اند؟
این زنان زیر عنوان همدلی و همصدایی به عنوان جنس کاملأ در حال دور شدن از اجتماع چه می دانند؟
خط قرمز برای زنان افغانستان در کجاست؟ عاطفه ی زنانه و مادرانه ی این زنان در گاهی بنابر رسم روزگار، روز زن را تجلیل می کنند...
همچنان آیا مردان افغانستان یک ثانیه هم اگر باشد، نمی توانند به لبخند و محبت مادر خود بیاندیشند که با تمام ناخوبی هایی آنان، این مادر است که همیشه جام سعادت را پر از آب عطوفت کرده و خود لب تشنه و گرسنه دیده به راه آنان بوده است؟
دقایق ایکه این سطر ها را می نویسم، دقایقی پر از اشک در چشمان منست... لحظاتی که تمام وجودم سوال شده است که خدا چرا در سرزمین من زن را آفرید؟
 ایکاش این سرزمین کهستانی،  فقط مرداب جنگل جنس مذکری می بود، تا بوی خونی که امروزمشام مادرها را میآزارد، فقط دردرون همین میله های زندان مردانه باقی می ماند.
برای سیمین و مادران سرافراز وطنم فقط همینرا می گویم:

ایا سخاوت دستان سبز سبزسبز چمن
صدای تکه شدن هات شکست قامت من
میان میله و دیوار های سنگی و تار
فرشته یی و نجیبانه های لطف سمن
تویی شکوفه ی گلباغ روشنان بهشت
صدای مادر گیسو سپید ناز وطن
برای آبیی دریاچه های دور بخوان
که فصل سرد و عقیمی است، نازنین وطن!
تویی نماد بلندای کاج باور و نور
به چشم آیینه ی پرزآفتاب چمن
زجنس چشمه و پروانه های آزادی
برات قطره ی اشک هدیه دارم از دل وتن

این سه زن به طور مشترک در جهت تامین امنیت زنان، جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند

                                              

                        جایزه صلح نوبل به طور مشترک به سه زن اهدا شد

به روز شده:  15:42 گرينويچ - جمعه 07 اکتبر 2011 - 15 مهر 1390
این سه زن به طور مشترک و از جمله به دلیل تلاش مسالمت‌آمیز در جهت تامین امنیت زنان، جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند.
جایزه صلح نوبل سال جاری به طور مشترک به سه زن - الن جانسون سرلیف، رئیس جمهور لیبریا، لیماه گبووی، یک شهروند دیگر لیبریایی و توکل کرمان، از یمن اعطا شده ‌است.
این سه زن به دلیل "تلاش مسالمت آمیز آنها در جهت تامین امنیت زنان و احقاق حقوق زنان برای شرکت کامل در فعالیت‌هایی که به برقراری صلح می‌انجامد"، جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند.
شما جایزه نوبل صلح را به چه کسی می دهید؟ خانم سرلیف نخستین زنی است که به عنوان رئیس جمهور یک کشور آفریقایی انتخاب شده، خانم گبووی یکی از فعالان صلح در لیبریاست و خانم کرمان نیز یکی از رهبران جنبش طرفداران دمکراسی در یمن به شمار می‌رود.
توربیورن یاگلان، رئیس کمیته صلح نوبل امروز (هفتم اکتبر ۲۰۱۱ میلادی)، هنگام اعلام این جایزه در اسلو پایتخت نروژ گفت: "دستیابی به دمکراسی و صلح پایدار در جهان ممکن نیست، مگر این که زنان برای نفوذ در تمامی سطوح تحولات اجتماعی همچون مردان از فرصت‌های برابر برخوردار باشند."
او افزود: "کمیته نوبل نروژ امیدوار است، این جایزه کمک کند تا به سرکوب زنان که هنوز هم در بسیاری از کشورها رخ می‌دهد، پایان داده شود."
توکل کرمان که ریاست گروهی به نام "زنان روزنامه نگار بدون زنجیر یمن" را برعهده دارد، چندین بار به دلیل مبارزه برای آزادی مطبوعات و مخالفت خود با دولت علی عبدالله صالح، رئیس جمهور یمن، زندانی شده‌است.
آقای یاگلان گفت که خانم کرمان در شرایط بسیار دشوار نقش مهمی در جهت مبارزه برای احقاق حقوق زنان طرفدار دمکراسی در قیام اخیر یمن، برعهده داشته است.
'زن آهنین'خانم کرمان که مادر سه فرزند است، اولین زن عرب است که جایزه صلح نوبل را کسب می کند.
به گفته آقای یاگلان، دستیابی به دمکراسی و صلح پایدار در جهان ممکن نیست، مگر این که زنان برای نفوذ در تمامی سطوح تحولات اجتماعی، همچون مردان از فرصت‌های برابر برخوردار باشند.
آقای یاگلان گفت که ظلم به زنان "مهمترین مسئله‌ای‌ است" که در جهان عرب وجود دارد و اهدای این جایزه "پیامی است مبنی بر این که اگر بهار عربی با تلاش‌هایی که برای استقرار دمکراسی صورت می‌گیرد، موفقیت آمیز باشد باید زنان را هم شامل شود".
خانم سرلیف، ۷۲ ساله است و به طور گسترده‌ای پیش بینی می‌شد که برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۱۱ باشد. او در سال ۲۰۰۵ میلادی و پس از پایان جنگ داخلی ۱۴ ساله در لیبریا، به ریاست جمهوری این کشور انتخاب شد.
این جنگ ۲۵۰ هزار نفر کشته برجای گذاشت، موجب فرار هزاران نفر به خارج شد و اقتصاد لیبریا را تخریب کرد.
خانم سرلیف که اقتصاد دان تحصیلکرده آمریکاست و پیش از این وزیر اقتصاد لیبریا بود، به عنوان "زن آهنین" لیبریا شناخته می‌شود. او برای بار دوم هم نامزد انتخابات ریاست جمهوری است که هفته آینده در آن کشور برگزار خواهد شد.
لیماه گبووی نیز به دلیل سازمان دادن گروهی از زنان لیبریا و به منظور ابراز مخالفت آشکار با جنگ سالاران این کشور شهرت یافته‌است.
جایزه صلح نوبل سالانه در ژنو اهدا می‌شود و نزدیک به یک و نیم میلیون دلار ارزش دارد که امسال به طور مشترک به این سه زن تعلق گرفته‌است.
این سه زن به طور مشترک و از جمله به دلیل تلاش مسالمت‌آمیز در جهت تامین امنیت زنان، جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند.
آدرس آوای زنان افغان قرار ذیل است  
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/  

برای زنان در کنفرانس دوم بن، ۲۵ در صد فرصت حضور داده شود

                                        

تقاضای مجدد سهیم شدن زنان افغان در کنفرانس بن دوم
زنان افغان می گویند که سیاست های گُنگ حکومت در مورد آیندۀ زنان، آنان را نگران کرده و از همین رو می خواهند در کنفرانس بن شرکت نموده و در تصمیم گیری های سیاسی این کشور سهیم شوند.
شبکه زنان افغان به روز پنج شنبه با راه اندازی یک کنفرانس خبری از حکومت افغانستان و نهاد های بین المللی خواست تا برای زنان در کنفرانس دوم بن، ۲۵ در صد فرصت حضور داده شود.
ثریا صبح رنگ یکی از فعالین حقوق زن در افغانستان مدعی است که با طرح موضوع صلح و ادغام مجدد شورشیان در عرصۀ سیاسی، زنان افغان بیمناک استند که مبادا با دست آورد های آنان، ارزش های مدنی، حقوق بشر و قانون اساسی کشور معامله صورت گیرد.
از همین روست که آنان خواستار حضور در نشست بن استند. وی تأکید کرد که اگر این مسأله در نظر گرفته نشود، مبارزات زنان همچنان ادامه خواهد یافت.
زنان افغان همچنان با نشر اعلامیه یی تحت عنوان "سند موقف زنان افغان" گفته اند که آینده زنان افغان پس از سال ۲۰۱۴ که برای خروج کامل نیرو های خارجی از افغانستان تعیین شده است، روشن نیست و این امر بر نگرانی زنان افزوده است.
در بخشی از این اعلامیه آمده است که " برای ثبات و دست آورد های ده سال گذشته، پیمان های ستراتیژیک باید منحیث یک سند الزام آور بین حکومت افغانستان، ایالات متحده امریکا و دیگر کشور ها تصویب گردد، تمام توافقات دو جانبه و چند جانبه باید هدف مهم حفظ و انکشاف حقوق زنان افغان را به طور واضح در نظر گیرد."
در اعلامیه شبکه زنان افغان همچنان گفته شده است که توجه کمک های جهانی به صورت وافر به سمت پروژه های انکشافی، اقتصادی و اجتماعی سوق یافته و بیشتر به اجندای سیاسی مانند روند انتقال و صلح تمرکز یافته است.
در این اعلامیه همچنان گفته شده که پیشرفت های زنان افغان شکنند بوده و بعضی اوقات تعهدات دولت در این زمنیه در حد شعار باقی مانده است.
این نگرانی های زنان افغان، ده سال پس از حضور نیروهای خارجی در افغانستان و آغاز روند انتقال مسؤولیت های امنیتی از قوای خارجی به نیرو های افغان ابراز می شود.
اگر ادرس بلاگ را یاداشت نمائی خوش می شویم :
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/  

شکیرا در سال 2008 از رئیس جمهور امریکا حمایت کرده بود

                                                                    
شکیرا از سوی باراک اوباما به عنوان مشاور کاخ سفید انتخاب شد
پنجشنبه, 06 اکتوبر 2011
در یک اقدام بحث برانگیز باراک اوباما رئیس جمهور امریکا ، شکیرا خواننده پاپ امریکا را به عنوان مشاور آموزشی کاخ سفید انتخاب کرد.
به گزارش روزنامه واشنگتن پوست از جمله دلایل انتخاب شکیرا به این مقام کارهای انسان دوستانه وی در سال های پیش از جمله کمک در آموزش کودکان نیازمند ، است.
همچنین این خواننده پاپ امریکا از باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری این کشور در سال 2008 حمایت کرده بود.
شكيرا (34 ساله) در سال 1997 جهت جمع آوری کمک برای آموزش کودکان خانواده های نیازمند "بنیاد پابرهنه ها" را تأسیس کرد.
خواننده آمریکایی لبنانی -کلمبیایی تبار نیز در سال 2003 آن هنگام که تنها 26 سال سن داشت به عنوان سفیر سازمان ملل در امور خیریه انتخاب شد.
سازمان بین المللی کار وابسته به سازمان ملل در سال 2010 جهت تقدیر از کمک های انسان دوستانه شکیرا جایزه ای تقدیم وی کرد.
گفتنی است که باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری به حمایت آمریکایی های لاتینی تبار می اندیشد در حالیکه بنا برآخرین نظر سنجی ها تنها 37% از این گروه گفته اند در انتخابات آینده از وی حمایت خواهند کرد. العربیه نت
خواننده گرانقدر:
آدرس آوای زنان افغان قرار ذیل است
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/