آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Thursday, September 8, 2011

وزیر امور زنان جمهوری اسلامی افغانستان

                                                


زندگی‌نامه حسن بانو غضنفر

وزیر امور زنان جمهوری اسلامی افغانستان
حسن بانو غضنفر وزیر امور زنان جمهوری اسلامی افغانستان در ماه دلو ١٣٣٦ در ولایت بلخ به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لیسه سلطان رضیه شهر مزارشریف به پایان رسایند و دیپلوم لیسانس و ماستری را در سال ١٣٦٢ در رشته زبان و جامعه‌شناسی در شهر ستاورپل قفقاز شمالی به دست آورد و در همین سال به حیث کدر علمی فاکولته زبان و ادبیات پوهنتون کابل پذیرفته شد.
داکتر حسن بانو غضنفر در سال ١٣٦۴ به شهر پیترزبورگ رفت و با دست‌آوری درجه دکترا را در رشته زبان‌شناسی از پوهنتون پیترزبورگ دوباره به وطن برگشت.
حسن بانو غضنفر در سال ١٣٨٢ به حیث رئیس فاکولته زبان و ادبیات تقرر حاصل نمود و الی اسد ١٣٨۵ دراین پست باقی ماند. او در این مدت همچنان عضو شورای عالی وزارت تحصیلات عالی، معاون انجمن پوهنتونهای افغانستان، عضو انجمن بین المللی زنان اسپرانتو، عضو انجمن بین المللی ترک زبانان و عضو هیات رییسه کانون فرهنگی حکیم ناصر خسرو بلخی بود.
حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان به تاریخ ١١ اسد سال ١٣٨۵ حسن بانو غضنفر را منحیث وزیر امور زنان برای اخذ رای به پارلمان معرفی کرد. او بعد از رای اعتماد نماینده گان پارلمان تا اکنون درین پست اجرای وظیفه می‌کند.
حسن بانو غضنفر به زبانهای دری، پشتو، ازبیکی، و روسی تسلط دارد.

تازه ترین ارقام در رابطه به امحای بیسوادی

                                           

هفده میلیون افغان بی سواد هستند
خلیل نورزایی - هرات  پنجشنبه, 08 سپتمبر
شماری از زنان شامل در کورس های سواد آموزی ولایت هرات داشتن سواد را نوعی امتیاز در بین مردم می خوانند. این زنان میگویند حال که این فرصت را بدست آورده اند میخواهند در پیشرفت افغانستان سهیم شوند.
بيسوادی در دنیای امروز همانند مانعی بزرگ بر سر راه رشد و پیشرفت ملل جهان محسوب میشود.
به باور آگاهان فقدان سواد در جوامع کمبود اشتغال را به بار می آورد.
همین امر باعث شده تا یک روز در سال یعنی هشتم سپتمبر بنام روز بیسوادی مسمی شود.
در این روز سعی بر این است تا با بیسوادی مبارزه شود.
در یک تعریف ساده بیسواد کسی است که توان خواندن و نوشتن را نداشته باشد.
مسئولان معارف میگویند بیش از پنج میلیون کودک در افغانستان بیسواد هستند.
آروین طاهری رییس معارف هرات جنگ های متواتر در افغانستان را مهمترین دلیل محرومیت مردم از سواد میداند.
او می گوید "سطح بیسوادی در مجموع افغانستان بسیار بالا هست و هرات هم از این امر مستثنی نیست این طبیعی است که اثرات چند دهه جنگ و نابسامانی ها در کشور تاثیرات منفی خود را داشته است و مسئله عمده دیگر ضعف اقتصاد مردم در افغانستان است که نگذاشته است تا مردم به علم و تحصیل خود برسند."
اما برای مبارزه با این معضل مقام های دولتی برنامه ای را زیر نام سواد آموزی روی دست گرفته اند.
سید مقصود امیری آمر سواد آموزی معارف هرات هدف از اجرای برنامه سواد آموزی را بلند بردن سطح علمی جامعه بیان میکند.
او می گوید "هدف از پروگرام های ملی سواد آموزی در سرتاسر افغانستان اینست که سطح آگاهی و دانش مردم در جامعه بالا رود و بتوانند شناختی راجب خود، اطراف، محیط کار و جهان پیدا کنند و بدانند که جهان خانه ای مشترک برای زنده گی تمام بشر است تا آرام آرام بتوانند در این روند گام بردارند و مصدر خدمتی برای خود و جامعه باشند، چنانچه سطح علمی یک جامعه پایین باشد نمیتواند به خود کفایی اقتصادی برسد."
دو تن از زنان هرات که هم اکنون در کورس سواد آموزی حیاتی مشغول فراگیری سواد هستند میگویند، سواد جایگاه اجتماعی شان را متحول کرده است.
فاطمه میگوید متاسفانه من از درس ها عقب ماندم اما از روزی که به اینجا آمدم ادامه تحصیل میدهم و خیلی هم راضی هستم و وقتی سویه تحصیلی من بلند رود من میتوانم به خیلی ها کمک کنم و کشور من پیشرفت میکند.
سمیه دیگر زن شامل در کورس سواد آموزی میگوید من بخاطر اینکه درس نخوانده بودم مشکل زیاد داشتم و مجبور بودم به همه دروغ بگویم و همیشه من گوشه گیری میکردم و جایی نمیرفتم اما حالا که درس خواندم به همه جا میروم و با جرات میگویم صنف چندم هستم یعنی کسیکه سواد داشته باشد مردم به او به چشم دیگری نگاه میکنند تا کسی که بیسواد است.
آروین طاهری رییس معارف هرات میگوید وجود سواد در بین مردم عام به مثابه پیشرفت و ترقی افغانستان است.
آقای طاهر می گوید "اگر ما دانش وسواد داشته باشیم دیگر انتحار صورت نمیگیرد اختطاف نمیشود ،خشونت علیه زن صورت نمیگیرد، بی عدالتی نمیشود و همه اینها ناشی از بیسوادی است پس میشود گفت کشوری که دانش و سواد دارد همه چیز را دارد و کشوری که سطح سواد و دانش مردمش پایین است همه مشکلات متوجه آن کشور است."
سواد آموزی در افغانستان از دوران زمامداری امان الله خان پایه گذاری شده است.
با این همه  فقر اقتصادی و مشکلات اجتماعی، افغانستان را به یکی از کشورهایی تبدیل کرده که بیشترین رقم از جمعیت بی سواد را داراست.
بر اساس آمارها در حال حاضر حدود هفده میلیون نفر در افغانستان بی سواد هستند.