آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Monday, September 5, 2011

مدال آورانی . صد ها مدال طلا،نقره وبرنز در مسابقات خارجی

                                      

مسابقات فوتبال دختران توسط هليکوپتر هاى آيساف اخلا ل شد

کابل (پژواک،١٤سنبله ٩٠): مسابقات فوتبال دختران امروز در حالى در کلوپ عسکرى آيساف در کابل برگزار شد که نشست هليکوپتر ها در ميدان ورزشى، مسابقات را اخلال مى نمود.زهرا محمودى مسوول کميتۀ بانوان فدراسيون فوتبال به آژانس خبرى پژواک گفت که در اين مسابقات؛حدود ٢٠٠ ورزشکار در ١٤ تيم در بخش بزرگسالان و جوانان در چهار گروپ سه تيمه شرکت دارند.
وى، هدف اين مسابقات دو روزه  را انتخاب چهره هاى برتر براى تيم منتخب کابل  عنوان کرده، ميگويد که در پايان،٤٠ ورزشکار" ٢٠ تن زير ١٨ و ٢٠ تن ديگر زير ١٦ سال" انتخاب ميشوند.
اما اين مسابقات به شکل وقفه يى به علت نشست هليکوپتر آيساف مختل گرديد.
سوسن ١٨ ساله عضو تيم ميهن به پژواک گفت: (( در جريان مسابقه دو بار هليکوپتر نظامى آيساف در ميدان نشست ، ما را از ميدان کشيدند تا که هليکوپتر ها رفتند و ما باز وارد ميدان شديم و مسابقه را دوام داديم.))
وى که از يکسال بدينسو فوتبال ميکند، از نبود ميدان فوتبال مستقل و ستندرد شکايت کرد و افزود که  در هر بار هفت دقيقه مسابقه معطل شد.
سوسن  در حالى که خواهان ايجاد ميدان هاى مستقل فوتبال براى دختران شد، گفت که اگر چنين باشد؛ آنها نمى توانند درست مسابقه بدهند.
مسوول کميتۀ بانوان فدراسيون فوتبال نيز مى پذيرد که مشکل ميدان وجود دارد ، اما اين مشکل با بهره بردارى چمن مصنوعى "پروژۀ گول" در نزديک کميتۀ المپيک حل ميشود.
او مى افزايد که کار ساخت چمن تکميل شده و صرف محل نشست براى تماشاچيان باقى مانده که آنهم  در حال تکميل شدن است.
گفته ميشود که ورزشکاران افغان در کلوپ عسکرى با همآهنگى نيروهاى آيساف اجازه مسابقه را دريافت ميکنند.
ورزشکاران در گذشته هم به علت نبود ميدان درست و ستندرد،در  همين کلوپ و غازى ستديوم مسابقه ميدادند؛ اما با چنين رويدادى روبرو نمى شدند.
فوتبالران طبقه اناث در حالى با نبود ميدان ستندرد و معيارى مواجه اند که به صورت عموم ورزشکاران پسر و دختر درسال جارى در مسابقات  بين المللى و آسيايى، ٥١ مدال طلا، نقره و برنز  را براى کشور کمايى کرده اند.
آنها در سال گذشته، افتخار کسب ٢٠٠ مدال طﻻ، نقره و برنز را در مسابقات خارجى براى کشور نيز به ارمغان آورده بودند.

اویتا پرون (۱۹۵۲-۱۹۱۹)

                                                       
                                      
            اوا پرون، رهبر روحانی ملت، یا پشت و پناه جنایتکاران

 رادیو فردا ۱۳۹۰/۰۶/۱۴
اوا پرون، ملقب به «اویتا»، بانوی محبوب آرژانتین، در کتابی جدید که این روزها انتشار یافته، با چهره‌ای به تصویر کشیده شده‌است که از آن شخصیت اسطوره شده بسیار به دور است: همکار اهریمنی‌ترین نازی‌ها که امکان داده‌است که کشورش دامان گرمی برای بدنام‌ترین جنایتکاران نازی باشد.

اوا پرون در طول دهه‌ها نمادی برای صدها میلیون زن در جهان، به ویژه آمریکای لاتین بوده است؛ در کشورش، او را همانند بت به تمامی معنی ستایش می‌کنند.

اوا پرون همسر دوم خوان پرون، رئیس جمهوری آرژانتین بود که زندگی جذاب و پر فراز و نشیب وی، موضوع کتاب‌ها، فیلم‌های سینمایی، نمایش‌ها و تئاترها و سریال‌های بسیاری در سراسر جهان، بویژه در آمریکای لاتین بوده‌است و هنوز نیز شخصیت و زیبایی و جذابیت او، تخیل زنان زیادی را به هیجان می‌آورد.

چند سال پیش بود که فیلم سینمایی «آرژانتین برای من گریه نکن» با بازیگری مدونا، خواننده و هنرپیشه مشهور آمریکایی، درباره زندگی اوا پرون، بار دیگر روح «اویتا» را در برابر چشم جهانیان زنده کرد.

اما کتابی که اکنون به نام «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» منتشر شده، می‌گوید اوا پرون کشورش را به پناهگاهی امن و آرام برای نازی‌های بسیاری مبدل کرد که پس از جنگ جهانی دوم و شکست آلمان هیتلری، دربه‌در، سراسر جهان را برای پنهان شدن و رهایی از کیفر جستجو می‌کردند.

کتاب می‌گوید اوا پرون به نازی‌هایی امکان آغاز برگی نوین در زندگی داد که هویت اصلی خود را پنهان کردند و برخی از آنها نیز تا آخر عمر از زندگی آسوده‌ای در آرژانتین برخوردار شدند.

کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» می‌گوید بر اساس تحقیقات صورت گرفته، اوا پرون در برابر دریافت پول‌های کلان و جواهرات گران‌قیمت به این نازی‌های گریخته، امکانات تغییر هویت را به منظور آغاز زندگی تازه‌ای در این کشور اعطاء می‌کرد.

اما نکته در این است که به ادعای این کتاب، پول‌ها و به ویژه جواهرات گران‌بهایی که گفته شده نازی‌ها به اوا پرون می‌دادند، اموالی بود که نازی‌ها از خانواده‌های یهودی در اروپا غارت کرده بودند.

به نوشته روزنامه‌های بریتانیایی دیلی‌میل و دیلی‌تلگراف که در شماره روز جمعه خود این کتاب تازه انتشار یافته را معرفی کرده‌اند، نویسندگان کتاب از تحقیقاتی خبر می‌دهند که از سوی مقامات دولت سوئیس انجام شده و بر اساس آن، دارایی و سرمایه‌ای که آرژانتین پس از جنگ جهانی دوم در بانک‌های سوئیس به امانت سپرده بود بررسی می‌شود تا معلوم شود که کدام بخش از این اموال احتمالاً سرمایه به غارت رفته یهودیان اروپایی بوده‌است.

نویسندگان کتاب یادآور شده‌اند که اوا پرون از جمله در سال ۱۹۴۷، دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، در جریان یک دیدار از اروپا که هدف از آن ارتقای وجهه شوهرش در جهان بود، از سوئیس نیز دیدار کرد و حساب بانکی محرمانه‌ای در ژنو گشود.

به نوشته این کتاب جدید، زوج پرون همواره در برابر گزارش‌هایی که در مورد شمار بسیار زیاد نازی‌های گریخته از آلمان و پناه گرفته در آرژانتین مطرح می‌شد، سکوت می‌کردند.

یکی از مهم‌ترین و مشهورترین نازی‌های پناه گرفته در آرژانتین آدولف آیشمن بود که از پس از گریز از کشورش، بلافاصله در پی خودکشی هیتلر و پایان جنگ جهانی دوم، توانست به مدت پانزده سال تمام، زندگی کاملاً آسوده‌ای در آرژانتین داشته باشد؛ او در این مدت برای خود نام مستعاری برگزیده بود.

نیروهای موساد اسرائیل که مدتی بود به هویت آیشمن پی برده بودند، در عملیاتی متهورانه او را ربودند و به اسرائیل انتقال دادند. آیشمن در آن سال در اسرائیل محاکمه و پس از چندی اعدام شد؛ او تنها فردی بود که در تاریخ ۶۳ ساله کشور اسرائیل اعدام گردید.

اما آدولف ایشمن تنها فرد نازی بدنام نبود که زندگی نوینی را به آسودگی در آرژانتین سپری می‌کرد؛ یوزف منگله، مشهور به «فرشته مرگ نازی» نیز در آرژانتین پناه گرفته بود.

یوزف منگله به خاطر آزمایش‌های اهریمنی و هولناک بر روی قربانیان محکوم به مرگ در اردوگاه‌های آشویتس و بیرکنائو، به بدنامی در جهان شهرت یافته بود و هنوز نامش لرزه بر اندام بسیاری می‌افکند.

با شکست سنگین نازی‌ها، دکتر یوزف منگله نیز به آمریکای لاتین رفت و تا سال ۱۹۷۹، که در سن ۶۷ سالگی درگذشت، هیچ کس از هویت او آگاه نشد و حتی موساد اسرائیل نتوانست او را به طور قطعی شناسایی نماید و سرنوشت آیشمن را در مورد وی تکرار کند.

لیاندرو نارلوخ و دودا تایکسیرا، نویسندگان کتاب جدید «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» تأکید دارند که تحقیقات نویسندگانش نشان داده که زندگی آسوده دکتر منگلهٔ جنایتکار در آرژانتین بدون یاری اوا پرون، ملکه محبوب این کشور، امکان‌پذیر نمی‌بود.

انتشار کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» نه تنها می‌تواند لکه ننگی جدید بر پیشانی آرژانتین باشد بلکه بسیاری دیگر را نیز در جهان شرمسار کند؛ همه حامیان و عاشقان اوا پرون تا رئیس جمهوری کنونی این کشور.

پیش از آنکه اوا پرون در اوج جوانی و تنها در سن ۳۳ سالگی در سال ۱۹۵۲ به دلیل سرطان بمیرد،  کنگره آرژانتین به وی لقب رسمی «رهبر روحانی ملت» را اعطاء کرده بود.

حزبی که خوان و اوا پرون پایه‌گزاری کردند، همان حزبی است که خانم «کریستنا فرناندز ده کیرشنر» عضو آن است.

خانم ده کیرشنر که بسیاری نیز او را با اوا پرون مقایسه می‌کنند و پس از مرگ شوهرش، با بهره‌گیری از محبوبیت زیاد او، بر پست ریاست‌جمهوری آرژانتین تکیه زده‌است، بارها گفته بود که زنان کنونی آرژانتین مدیون اوا پرون هستند که نمادی از هرچیز مثبت در یک انسان راستین بود.

ماریا سبک زندگی سالم را علت طول عمر خود عنوان کرده است

  
            'سالخورده ترین زن جهان' تولدش را جشن گرفت
به روز شده:  21:47 گرينويچ - شنبه 03 سپتامبر 2011 - 12 شهریور 1390
یک سرخپوست برازیلی که شنبه تولد خود را جشن گرفت خود را سالمندترین زن در جهان می داند.
به گزارش یک سازمان مدافع حقوق قبایل بومی در جهان، ماریا لوسیمار پریئرا که از اعضای قبیله کاشیناوا است، با ۱۲۱ سال سن، کهنسال ترین زن در سراسر جهان است.
این قبیله در مناطق غربی جنگل آمازون در برازیل و شرق پرو ساکن است.
به گزارش سازمان بین المللی بقا، گواهی ولادت خانم پریئرا نشان می دهد او متولد ۱۸۹۰ است.
اما به نوشته کتاب رکوردهای گینس، سالخورده ترین زن جهان بسی کوپر نام دارد که آمریکایی است و ۱۱۵ سال سن دارد.
گینس می گوید هنوز اطلاعات مربوط به خانم پریئرا را دریافت نکرده است.
خانم پریئرا علت طولانی بودن عمر خود را داشتن سبک زندگی سالم عنوان کرده است.
خوراک روزانه او شامل گوشت کباب شده، گوشت میمون، ماهی، ریشه های گیاهی و کیله است.
نمک، شکر و غذای اماده شده در جیره غذایی او جایی ندارد.
خانم پریئرا تاکنون در شهر زندگی نکرده و به زبان پرتغالی، زبان رسمی برازیل مسلط نیست.
به گفته کارلوس، رئیس قبیله ای که خانم پریئرا به آن تعلق دارد، او زندگی فعالی دارد و در روستای خود تردد می کند و برای دیگر ساکنان از گذشته ها تعریف می کند و به نوه هایش سر می زند.
مشخصات خانم پریئرا زمانی منتشر شد که او به درخواست موسسه ملی تامین اجتماعی برازیل به یکی از دفاتر محلی این سازمان مراجعه کرد.
موسسه ملی تامین اجتماعی برازیل از شهروندان بالای ۱۱۰ سال خواسته است خود را به دفاتر محلی این سازمان معرفی کنند تا هویت آنها برای دریافت حقوق بازنشستگی " تقاعد " و خدمات اجتماعی تایید شود.
مشکلات زن سالخوردهسازمان رکوردهای جهانی گینس به بی بی سی گفته است هیچ سابقه ای از تماس با خانم پریئرا ندارد و از این رو همچنان بسی کوپر ۱۱۵ ساله را سالخورده ترین زن در جهان می شناسد.
دامیان فیلد از مدیران این سازمان گفت: "بسیاری علاقمندیم که اگر کسی خود را مسن تر از او می داند، اسنادش را به ما ارائه کند."
به گزارش سازمان بین المللی بقا شناسنامه خانم پریئرا در سال ۱۹۸۵ صادر شده است.
به گفته این سازمان، خانم پریئرا دوران سختی را در زندگی خود تجربه کرده است.
یکی از سخت ترین دوران، دوره شکوفایی صنعت کائوچو در آمازون و به بردگی کشیده شدن سرخپوست های بومی بود.