آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Thursday, December 9, 2010

زن به مثابه متاع

شیرین نظیری
سپتمبر 2010
زن به مثابه متاع

در جامعه اولیه یا بدوی همه افراد بشر منجمله زنان و مردان در برابری کامل نسبت به یکدیگر زندگی می کردند وعلت برابری زن و مرد و رابطه عادلانه ،هماهنگ و انسانی همانا فقدان مالکیت خصوصی و نبود جامعه مرد سالاری بود.
جامعه اولیه از نارسائی ها و نا برابری های غیر انسانی، جوامع عصر تمدن کاملاً مبرا بود و زنان از موقعیت قابل احترام و بالاتری نسبت به مردان برخوردار بودند. البته برتری زنان نه به معنی تنومندی و زور بازوی آنها بوده بلکه جنبهً معنوی و عقیدتی داشته است. ولی با تقسیم کار ابتدائی ، برتری مرد بر زن در جامعه ابتدائی شکل می گیرد و مرد به صفت یک عنصر اساسی در جامعه عرض اندام می کند و تامین معیشت ، کنترول و قیمومیت خانواده را در دست گرفته و زن را جزء دارائی خود شمرده « مایملک » و او را وادار به اطاعت و فرمانبرداری از خود می سازد. این نوع جامعه که زن در چنگال مرد و در اختیار کامل مرد قرار می گیرد. بنام جامعه مرد سالار یاد می شود. که همین حکمروائی مردان در برابر زنان به مرور زمان به یک نظم اجتماعی در می آید و همه اعضای جامعه بصورت مجمعی آنرا پذیرفته و هر گونه سر کشی از آن به مثابه جرم و خلاف رفتاری از نورم اجتماعی آن جامعه تلقی می شود. در کشور ما از قرن های متوالی بدینسو جامعه مرد سالاری با توسل با زور و زر نیمه بدنه جامعه را معیوب ساخته و در چهار دیواری های خانه محصور ساخته است ، حتی کودکان دختر شستشوئی مغزی شده و از همان آوان کودکی در کنار مادران خود قرار می گیرند و همینکه پا به نو جوانی می گذارند از جانب مادر و مادر کلان درس های عفت و نجابت به ایشان تفهیم می شود و به آنها فهمانیده می شود که بروی همه عواطف و احساسات طبیعی خود پا گذاشته و از پدر خود که رییس خانواده است اطاعت و فرمانبرداری کند. دختر همینکه به سن بلوغ میرسید ، والدین بدون در نظر گرفتن انتخاب دختر و یا حد اقل یک پرسش از دختر ، او را نامزد می سازند ، از موافقه و عدم موافقه دختر اصلاً سوالی به میان نمی آیند و بدون اینکه دختر نقشی در باره آینده خودش داشته باشد او را مانند متاعی بی اراده می پندارد.
بدون اینکه خودش تصمیم خود را بگیرد و سر نوشت خود را خودش تعین کند از دستی زندان بانی به اسم پدر به دست زندان بان دیگری به اسم شوهر سپرده میشود. در گذشته ها و همین اکنون نیز در بعضی نقاط کشوری عزیز ما دختر شوهر آینده خود را برای اولین بار در شب عروسی در مراسم آئینه مصحف و یا اتاق حجله « حجله: اتاق مزین و آراسته برای عروس و داماد ، اتاقی که عروس و داماد شب عروسی را در آن سپری می نمایندیکدیگر خود را می بینند. البته مسایل مربوط به ازدواج در کشور ما نظر به موقعیت جغرافیائی ، سطح آگاهی ، سطح دانش عمومی و مسلکی ، سطح اقتصادی و حاکمیت اقوام و قبایل مختلف از همدیگرمتمایز است. وقتی به زندگی شهری نظری اندازیم، ارزش های را می یابیم که در تحت جامه مدنی اوج می گیرد و زمانیکه راهی شهر های خورد و روستا ها میشویم جامعه مرد سالاری را با همه زشتی ها و عقب گرائی های آن به خوبی ملاحظه می کنیم. در ازدواج دو جوان در شهرهای بزرگ ، مصارف شب عروسی کمر شکن بوده و خانواده دختر چندان علاقه مند اخذ پول زیاد ، از داماد نبوده بلکه به عروسی مجلل پا فشاری می نمایند. در حالیکه در دهات پول زیاد از داماد مطالبه نموده و عروسی را در هوتل های لوکس نه ، بلکه در منازل شخصی خود بر پا میکنندکه ازدیاد اشتراک کننده گان عروسی در دهات، بعضاً باعث منهدم شدن طبقه بالائی گردیده و تلفات زیادی نیز ببار آورده است در جریان سال جاری چندین اتفاق مشابه در روستا های بغلان ، قندوز و تخار بوقوع پیوست که باعث کشته و زخمی شدن تعدادی زیادی از اشترک کننده گان در مراسم عروسی گردید. »
هر قدر رو به دهات نمائیم و از مراکز شهر ها فاصله بگیریم به همان اندازه پول پرداخت شیربها ، مهر و یا هم طویانه گران تر و کمر شکن تر می گردد بنا به همین دلیل است که اکثریت جوانان ما به نسبت نداشتن پول کافی از ازدواج باز مانده اند. در حالیکه ازدواج عبارت از تصمیم آزادانه دو نفر برای زندگی مشترک شان است و یا به عباره دیگر ازدواج قراردادی میان زن و مرد است. هیچ قرار داد و یا معامله خرید بدون پول تحقق نمی پذیرد بدین دلیل در معامله ازدواج « البته در اکثر مناطق افغانستان » پول رکن اساسی دارد و درین معامله که متاسفانه زن به مثابه متاع خرید و فروش می شود ، یک مقدار پول تحت عناوین شیربها و یا طویانه به والدین دختر پرداخت می شود. « در طی سفر آخرم در شبرغان در جریان سال 2010 ، در حضور ما یک دختر را به 25 لک افغانی به فروش رسانیدند و فامیل دختر مفتخر نیز بود که چنین دختری با ارزشی دارند که حسب دلخواه ای شان به فروش رسیده استدر تحت نظام مرد سالاری زن منحیث متاع صرف یکبار به فروش می رسد و فرق آن از سایر امتعه درین است. طوریکه پیشتر یاد آور شدم این پول دختر فروشی در کشور ما بنام شیربها یاد می شود. «شیر بها مقداری پولی است که جهت تلافی مخارج بزرگ نمودن و شیر دادن دختر ، به والدین دختر داده می شود گر چه مقدار پول بدست آمده در برگیرنده مصارف که به دختر تادیه شده نیست. »ازین جاست که زن در ملکیت مرد می درآید و بصورت مستقیم و غیر مستقیم در اختیار مرد و خانواده آن قرار می گیرد. زن فروخته شده باید زن خوب و مطیع و فرمانبردار باشد خواهشات و یا تمتع جنسی مرد را در هر لحظهً که او خواسته باشد بر آورده سازد « ولو که زن بیمار و آماده نباشد» هم چنان زن باید در پروسه تولید سهم بگیرد چه این عملیه تولید در عرصه صنایع دستی « بافنده گی ، ریسنده گی و خیاطی » و یا هم در کشت و زراعت باشد . محصولات بوسیله انگشتان ظریف زن تهیه و به شوهران شان تعلق می‌گیرد ، شوهر حاصل کار زن را به بازار عرضه نموده و پول حاصله از آن را به جیب خود فرو می برند و زن فروخته شده ، با همه توانمندی و صداقت و ایمان داری همیشه در خدمت شوهر ، فرزندان و مهمتر از همه در خدمت خانواده شوهر قرار می گیرد.
به آزوی اینکه روزی دهات ما مانند شهرهای ما گردیده و دختران و زنان ما صاحب حقوق و صلاحیت های بیشمار شوند ، چنین پشنهادات را برای خوشبختی فرزندان مان ، به والدین گرامی پیشکش میدارم...

1 - ما باید به فرزندان خود حق بدهیم که فرزندان مان، در تصمیم گیری ازدواج های شان ، رول اساسی و مستقیم را خود شان عهده دار باشند.
2 - ما باید دختران زیر سن خود را به مکتب بفرستیم نه به خانهً بخت وشوهر.
3 - ما نباید جیگر گوشه های جوان خود را به مرد زن دار به شوهر بدهیم، بگذاریم زن اول مرد نیز ، بد بخت نشده او هم لا اقل زندگی ای ازخود داشته باشد. ما زنان نباید بالای هم جنس خود، به خاطر تمتع مرد،ظالم شویم و حق او را لگد مال سازیم.
4 - نباید ما دختران زیر سن خود را به زور و جبر به مردان محاسن سفید بفروشیم زیراآنها حیثیت پدرو پدرکلان را به کودک مان دارند.
5 - بهتر است که ما شیر بها را فراموش نموده و از عروسی های کمر شکن که باعث بدبختی دخترمان در آینده ها می شود جلوگیری به عمل آوریم.
6 - والدین پسر اگر توقع جهیز و جوره را ، از خانواده دختر نداشته باشند.کارپر ثمریرا انجام داده وتهداب زندگی پسر خود را با محبت بناء مینمایند.
7 - خانواده پسر اگرعروس خود، را مانند دختر خود بدانند و با او ، با لطف و مرحمت رفتار نمایند و پسر شان نیز، همه اعضای خانواده دختر را ،احترام نماید درین صورت تخم محبت و صمیمیت در میان خانواده ها کاشته میشود.
8 - دختر مهربان همیشه قدر وعزت همه اعضای خانواده پسر را میداشته باشد زیرا او میداند که احترام ، صداقت و محبت همیشه راز سعادت است.
9 - دختران و پسران جوان امروز ماً از آوردن کودکان زیاد جلوگیری بعمل می آورید و همیشه در فکر کم بودن ولی سالم زیستن هستند.
10 - والدین گرانمایه همیشه به سعادت و خوشبختی فرزندان می اندیشند.

بیانیه کمپاین 50% زنان افغانستان

بیانیه شماره 10


بیانیه کمپاین 50% زنان افغانستان
به مناسبت روز جهانی حقوق بشر و روز ملی قربانیان

19قوس برابر با 10 دسامبر 2010

دولت افغانستان از 9 سال بدین سو با سیاست های چند پهلو اذهان مردم افغانستان را مغشوش کرده است. ما بدین باور هستیم که نبود یک استراتژی واحد میان دولت افغانستان و جامعه بین المللی فضای کشور را تبدیل به میدان رقابت های نیروهای داخلی و  کشورهای خارجی کرده است. زنان افغانستان همیشه به دولت افغانستان هشدار داده اند که بدون در نظر داشت خواست آنها و برداشتن گامهای عملی در راستای تامین حقوق آنها، نمی شود به سوی دموکراسی، اعتدال و آشتی تمام مردم این سرزمین حرکت کرد. ما همیشه نگران این بوده ایم که حقوق زنان یعنی نیم جمعیت افغانستان، و دستاوردهایشان در این معاملات سیاسی قربانی شود.
ما در شرایطی از روز جهانی حقوق بشر تجلیل به عمل می آوریم که نه تنها دولت تا کنون به موارد نقص حقوق بشر در گذشته و خواست های عدالت­خواهانه قربانیان پاسخ نداده بلکه نقض فاحش حقوق بشر در افغانستان همچنان جریان دارد، کشته شدن غیر نظامیان، بمباردمان خانه های مسکونی، استفاده از سلاح های شیمیایی در مناطق جنوب افغانستان، کوچ های اجباری، مهاجرت ها، مرگ و میر کودکان وز نان در حملات نیروهای بین المللی و طالبان  و همراهانشان، بی خانمان شدن و به‌اسارت گرفتن افراد بيگناه تحت عنوان تروريست، فقر، بيكاري و صد‌ها عمل ديگر نه تنها در اين كشور ادامه دارد که تشدید شده است.
تجليل از روز جهاني حقوق بشر بدان مفهوم است كه دولت‌ها در عمل چه قدر به اعلاميه‌ي جهاني حقوق بشر پايبند بوده و اجرایی شدن  آن را تضمین نموده اند. آزادي و برابري ارزشهایی هستند که باید در عمل تجربه شوند اما نابرابري های موجود در سطح جامعه، ناکارآمدی صرف هزینه های هنگفت از سوی جامعه بین المللی و باقی ماندن مشکلات،  تداوم جنگ، تهيه‌ي استراتيژي‌هاي جنگي و تغييرات آن  ما زنان را از آینده افغانستان نگران نموده و از باور ما به تحقق عدالت و دستیابی به صلح عادلانه مي‌كاهد.
کمپاین 50% زنان افغانستان به عنوان نماینده بخشی از زنان و دختران این سرزمین اعلام می دارد که ما براي به دست آوردن حقوق مان به پا خواسته‌ايم و خواهان تامين عدالت هستيم. دولت افغانستان بايد توجه داشته باشد كه اين سياست‌هاي چند پهلو و چند گانه نه تنها زندگي ما زنان را به مخاطره می اندازد بلکه چشم انداز روشنی برای مردم افغانستان نیز ندارد. امروز بايد دولت در قبال زنانی كه از بي‌سوادي، بي‌كاري، فقر و خشونت های خانوادگی و اجتماعی رنج مي‌برند، پاسخگو باشد. طبق آخرین گزارش ها و تحقیقات منتشر شده در چند ماه اخیر خشونت های خانوادگی علیه زنان در افغانستان افزایش و در عوض میزان مشارکت سیاسی زنان کاهش یافته است. دولت و مسئولین امر باید بدانند که به حاشیه راندن زنان از متن تصميم گيري‌ها و بسنده نمودن به حضور سمبلیک و نمایشی زنان در عرصه های کلان سیاسی و اقتصادی خطای جبران ناپذیری است که حضور نیمی از جمعیت کشور را در عرصه های عمومی و خصوصی تحت تاثیر قرار می دهد.
امروز افغانستان در زمان بسیار حساس و خطیری قرار دارد. توجه افکار عمومی بین المللی نسبت به افغانستان روز به روز كمتر مي‌شود، حركت‌هاي مدني در خارج از كشور براي بيرون شدن نيروهاي خارجي آغاز شده است. كمك‌هاي مالي در حال کاهش است و بدون شك کشورهای دیگر در آینده­ای دور یا نزدیک از افغانستان خارج خواهند شد و تامین امنیت و اداره آن به خود مردم افغانستان سپرده خواهد شد. بنابراين، وظيفه‌ي دولت افغانستان است كه با خرد مندي و مسئوليت پذيري با قضايای سرنوشت ساز برخورد نمايد. در غير آن اين بي‌عدالتي‌ها و نا برابري ها منجر به حادثه‌ي ديگری خواهد شد كه توجيه آن به زبان‌هاي مختلف جز فريب مردم افغانستان چيز ديگري نخواهد بود. دولت افغانستان که با راي مستقيم مردم انتخاب شده است، بايد در تمام عرصه های تصميم گيري‌ سرنوشت ساز از مردم افغانستان مشورت بگيرد. دولت باید صدای زنان را از گروهها و اقشار مختلف جامعه بشنود. صلح یا جنگ پیش از همه بر روی زندگی زنان تاثیرگذار است. بنابراین دولت باید اطمینان حاصل کند که در روند صلح سازی نه تنها صدای گروهی خاص بلکه خواست ها و نظرات نمایندگان مختلف و متفاوت زنان را شنیده و در نظر گرفته است. زنان هنوز در انتظار پیگیری فجایع از سوی مسئولان هستند و به عنوان اولین قربانیان نقض فاحش حقوق بشر در کشور با عفو عمومی و برائت ناقضین حقوق بشر بدون طی رویه های عادلانه دادرسی و بدون در نظر گرفتن نظر و حقوق قربانیان مخالف هستند.
برای تماس با ما:
Campaign50darsad@gmail.com
Campaign50darsad.blogfa.com
کمپاین 50% زنان افغانستان که از  ثور 1388 برابر با می 2009 آغاز به فعالیت نموده است متشکل از فعالین و مدافعین حقوق زنان در عرصه های مختلف صنفی، مطبوعاتی، سازمان های غیردولتی، احزاب و نهادهای اجتماعی و سیاسی است که به منظور ارائه بخشی از مطالبات زنان این سرزمین گردهم امده تا شاید از برکت این هم صدایی و اتحاد بتوانند بر مسئولان کشور تاثیر گذار باشند.